Tijd voor een update
En dan ineens is het lente, staan de krokussen te bloeien in onze nieuwe tuin en begint het te kriebelen om te gaan zeilen, maar... helaas, daarvan is voorlopig geen sprake. Geen weekendjes weg plannen, maar klusweekenden plannen. Tussen alle bedrijven door, want naast onze grootse plannen om in juli te vertrekken, gaat het leven gewoon nog z'n gangetje. Judo wedstrijd hier, drum optreden daar, oudergesprekken op school, vakantie i.v.m. 45 jarig huwelijk van Conny's ouders, opleidingsdagen voor Rob. Maar ook gaan we nog cursussen volgen voor de reis (EHBO, meteo, etc.), verdere afspraken maken met school. En je zou het haast vergeten; we werken ook nog. En dus ineens staat de agenda tot aan de zomer bijna vol en blijken er maar 5 echte klusweekenden over te zijn. Stress? Nou nee, het valt mee. We hebben een aardig overzicht van wat ons nog te doen staat, dus op zich zou het moeten lukken, zo denken we. Maar we weten ook dat elke klus tegenvalt. Zo bouwt Rob op dit moment een extra watertank in en dat kost toch ook meer tijd dan gedacht. Op de HISWA zijn de benodigde Navionics kaartjes voor de plotter gekocht en een paar hele handige slangklemschroevendraaiers :-). We twijfelen of we niet toch een windvaan stuurinrichting zullen aanschaffen. Afgelopen weekend kregen we de benodigde vaccinaties. Rob en ik mogen over een maand nog een keer, maar de meiden zijn er tot na de reis vanaf.
Varen
We hebben besloten de constructie met de beugel achterop de boot voor de zonnepanelen uit te stellen tot juni. Dat gaat in Harderwijk gebeuren en daarvoor moet de mast er weer op i.v.m. de verstaging, zodat ze daar optimaal rekening mee kunnen houden. Dat houdt in dat we dan in ieder geval móeten varen! yes! toch nog een weekendje weg met z'n viertjes. Op de motor, maar toch. De boot moet via Lelystad over de Randmeren naar Harderwijk, dus hopelijk mooi weer en weer eens terug naar het vaargebied van onze allereerste zeilvakantie in 2006. Toen we met de Albin Vega via de Randmeren hélemaal naar Friesland gingen en via Enkhuizen weer terug! Mooie herinneringen: hittegolf, elke dag zwemmen, BBQ, zó zijn we verslaafd geraakt aan het zeilersleven.
Ligplaats
Als de beugel erop zit, gaat de boot voor de laatste 6 weken naar jachthaven Raboes aan de Eem bij Eemnes (met mast), zodat ze toch nog enigszins dichtbij huis is. De ligplaats nu in Huizen is trouwens echt ideaal, de kinderen kunnen tijdens de weekenden op de step lunchpakketjes bij papa brengen. Ook kunnen ze aan vriendjes de boot laten zien. Erg leuk. We zijn al aardig gewend aan ons nieuwe huis overigens, het voelt al echt als thuis. Wel een gek idee dat we dit huis straks gaan verhuren aan een wildvreemde. Hopelijk zijn ze er zuinig op, want stiekem zijn we wel beetje verliefd geworden op ons nieuwe nestje midden in de natuur. Aan de ene kant de singels met grote bomen en achter ons huis op 50 meter afstand het surfstrandje. Mooi vooruitzicht om hier weer terug te komen na de reis, zeker voor de meiden.
Oude en nieuwe vrienden
Over een paar weken gaan we naar de Vertrekkersdag in Enkhuizen (1 april), daar zullen we veel mede-vertrekkers ontmoeten die, net als wij, aankomende zomer de trossen los gooien. Hopelijk zijn er voor de meiden ook wat andere vertrekkers kids, zodat ze in dat opzicht ook alvast zin gaan krijgen in de reis. Wel fijn als ze het gevoel hebben dat ze onderweg ook vrienden gaan maken. Dat doen ze elke vakantie en zal nu ook zeker weer lukken, maar hoe ouder ze worden, hoe onzekerder ze daarover worden. Rosalie vindt alles prima. Ze kijkt vooral uit naar een jaar in korte broek en t-shirt, want ze heeft een hekel aan veel kleren en een jas. Oh ja en natuurlijk gaat ze elke dag zwemmen. Zij heeft nog niet het idee dat ze iets gaat missen hier, behalve haar fiets en opa en oma. Maar Valerie maakt zich toch wel beetje zorgen of ze haar vrienden niet teveel zal missen. Komt met name ook omdat haar vrienden nu al verdrietig zijn dat ze er straks een jaar niet is. Ze heeft een aantal vrienden die hebben besloten zoveel mogelijk met haar te spelen, zolang het nog kan. Aan de ene kant vindt ze dat leuk, maar het benauwd haar ook en herinnert haar er steeds aan dat ze straks weg gaat. Maar het avontuur ziet ze wel zitten en een avontuur gaan we er zeker van maken! Nog ca. 4 maanden te gaan, dus het aftellen kan beginnen!!!
Varen
We hebben besloten de constructie met de beugel achterop de boot voor de zonnepanelen uit te stellen tot juni. Dat gaat in Harderwijk gebeuren en daarvoor moet de mast er weer op i.v.m. de verstaging, zodat ze daar optimaal rekening mee kunnen houden. Dat houdt in dat we dan in ieder geval móeten varen! yes! toch nog een weekendje weg met z'n viertjes. Op de motor, maar toch. De boot moet via Lelystad over de Randmeren naar Harderwijk, dus hopelijk mooi weer en weer eens terug naar het vaargebied van onze allereerste zeilvakantie in 2006. Toen we met de Albin Vega via de Randmeren hélemaal naar Friesland gingen en via Enkhuizen weer terug! Mooie herinneringen: hittegolf, elke dag zwemmen, BBQ, zó zijn we verslaafd geraakt aan het zeilersleven.
Ligplaats
Als de beugel erop zit, gaat de boot voor de laatste 6 weken naar jachthaven Raboes aan de Eem bij Eemnes (met mast), zodat ze toch nog enigszins dichtbij huis is. De ligplaats nu in Huizen is trouwens echt ideaal, de kinderen kunnen tijdens de weekenden op de step lunchpakketjes bij papa brengen. Ook kunnen ze aan vriendjes de boot laten zien. Erg leuk. We zijn al aardig gewend aan ons nieuwe huis overigens, het voelt al echt als thuis. Wel een gek idee dat we dit huis straks gaan verhuren aan een wildvreemde. Hopelijk zijn ze er zuinig op, want stiekem zijn we wel beetje verliefd geworden op ons nieuwe nestje midden in de natuur. Aan de ene kant de singels met grote bomen en achter ons huis op 50 meter afstand het surfstrandje. Mooi vooruitzicht om hier weer terug te komen na de reis, zeker voor de meiden.
 |
| Lente op het surfstrandje |
Oude en nieuwe vrienden
Over een paar weken gaan we naar de Vertrekkersdag in Enkhuizen (1 april), daar zullen we veel mede-vertrekkers ontmoeten die, net als wij, aankomende zomer de trossen los gooien. Hopelijk zijn er voor de meiden ook wat andere vertrekkers kids, zodat ze in dat opzicht ook alvast zin gaan krijgen in de reis. Wel fijn als ze het gevoel hebben dat ze onderweg ook vrienden gaan maken. Dat doen ze elke vakantie en zal nu ook zeker weer lukken, maar hoe ouder ze worden, hoe onzekerder ze daarover worden. Rosalie vindt alles prima. Ze kijkt vooral uit naar een jaar in korte broek en t-shirt, want ze heeft een hekel aan veel kleren en een jas. Oh ja en natuurlijk gaat ze elke dag zwemmen. Zij heeft nog niet het idee dat ze iets gaat missen hier, behalve haar fiets en opa en oma. Maar Valerie maakt zich toch wel beetje zorgen of ze haar vrienden niet teveel zal missen. Komt met name ook omdat haar vrienden nu al verdrietig zijn dat ze er straks een jaar niet is. Ze heeft een aantal vrienden die hebben besloten zoveel mogelijk met haar te spelen, zolang het nog kan. Aan de ene kant vindt ze dat leuk, maar het benauwd haar ook en herinnert haar er steeds aan dat ze straks weg gaat. Maar het avontuur ziet ze wel zitten en een avontuur gaan we er zeker van maken! Nog ca. 4 maanden te gaan, dus het aftellen kan beginnen!!!
Spannend is het zeker voor de kids, maar wat zullen ze groeien met een wereld aan ervaringen! En inderdaad: vrienden zijn overal! Succes met de laatste loodjes, jullie kunnen het!
BeantwoordenVerwijderen