Adiós Espagna, Olà Portugal

Met weemoed nemen we afscheid van Spanje. We weten het, er komen nog genoeg mooie bestemmingen aan, maar Spanje was gewoon heel erg mooi. De Ria’s hebben ons hart gestolen. De Ria’s, dat zijn geen mooie Spaanse dames; dat zijn een soort fjorden in de regio Galicië (noord-west Spanje). Mooie baaien, wandelingen over rotsen, zwemmen in zoetwaterbronnen, witte stranden, ankeren voor onbewoonde eilandjes, kleine stukjes zeilen met heerlijke wind, lekker eten; dat is in een notendop de Spaanse Ria’s. OK, de zee is een stuk kouder dan aan de andere kant van Spanje, soms maar 15 graden, dus zwemmen in zee is heel erg fris. Dat is waarschijnlijk de reden is dat het toerisme hier niet zo groot is, maar dat is dan ook echt het enige nadeel van deze regio.

Pareltjes

Dan komt de mooiste plek van de reis tot nu toe: Islas Cies. Twee pareltjes van eilanden voor de ingang van Ria de Vigo. Parelwitte stranden, zwembadblauwe zee en prachtige wandelingen over rotsen.  

het strand bij Islas Cies

We maken op een zonnige dag een mega wandeling naar het hoogste punt en zijn apetrots op onze meiden dat ze zo goed, lang én hoog kunnen wandelen. Na Cies maken we een pitstop in Baiona, waar we de was doen, water tanken en douchen. Sinds de werf in A Coruna hebben we nog maar 1 nacht in een haven gelegen. Havens hebben we alleen nodig om water te tanken en af en toe voor een douche. In Baiona is het niet nodig om in de haven te gaan liggen, want van de havenmeester van Baiona mogen we even kort gratis aanleggen om water te tanken en te douchen. Relaxed! Geen haven betekent dus ankeren, zuinig zijn met water, met de bijboot naar de kant, maar ook slechte of geen Wifi, vandaar dat dit blog even op zich liet wachten. We maken er een sport van om zo min mogelijk havengeld te betalen, zodat er wat geld overblijft voor de overal aantrekkelijke plaatselijke horeca!

Het pareltje van de plaatselijke horeca tot nu toe (na de tapas in A Coruna uiteraard) treffen we in Porto. We gaan voor anker in Leixoes en gaan van daaruit met het OV naar de stad. Porto is prachtig, eigenlijk moeilijk te beschrijven, check de foto’s maar. We verkennen de stad 2 dagen en 1 van de hoogtepunten is een Italiaanse mozzarella bar/restaurant. Alles wat daar op tafel komt is om je vingers bij af te likken, voor ons alle 4. En dan een fles ijskoude rosé van 12 euro erbij: gelukkiger kun je ons niet maken! Een ander hoogtepunt is de dag afsluiten in de zon op de heuvel in het gras aan de overkant van de rivier bovenaan de kabelbaan (Jardim do Morro). Wat een top plek! Hier liggen studenten en jonge gezinnetjes te genieten van de zon onder het genot van fantastische muziek en een biertje. Weemoedig kijk ik naar de studenten die van over de hele wereld lijken te komen; de nieuwe lichting Erasmusstudenten. We zien ze overal in de stad voor de introductie-week. En ik besef me dat het 20 jaar (ja 20 jaar, een half leven!!!) geleden is dat ik zo door Grenoble liep, waar mijn reislust verder is aangewakkerd. Daar ergens is het begonnen, dat dromen over verre reizen en kijk ons nu eens!

Met z’n vieren op reis

We zijn trots dat we dit met z’n vieren doen. Super trots. We hebben nu eindelijk tijd voor elkaar, de hele dag. En dat dat niet altijd makkelijk is, ondervinden we ook. Want een hele dag samen betekent dat we alles zien wat de ander doet (en vooral wat de ander niet of niet goed doet). We have to choose our battles, niet op elke slak zout leggen, anders wordt het heel ongezellig. Met de kids kun je eenvoudig weg niet de hele dag politie spelen en opvoeden. Als we met andere boten zijn en de meiden met andere kids optrekken gaat dat beter, kunnen ze wat makkelijker even uitvliegen, maar de keerzijde daarvan is dat het heel intens is voor de meiden om de héle dag met alleen kinderen op te trekken. We zoeken hierin een balans en kiezen er bewust voor om soms even met z’n vieren te zijn en een andere keer zoeken we weer gezelschap. We trekken de laatste weken veel op met de Dingo en de Quiset, beide boten met 3 jongens tussen de 3 en 11 jaar aan boord. Gezellig hoor, ook tussen de ouders onderling. We komen onderweg ook stellen tegen zonder kinderen die het heel leuk vinden om met onze kinderen wat leuks te gaan doen. Hans en Carla van de Linde bijvoorbeeld doen graag een spelletje. En dat beloofde voetbalpartijtje met Tom van de Shalom gaat er ook vast snel komen, want wij treffen hen waarschijnlijk weer in Lissabon of de Algarve. 

Al met al genieten we enorm en voelen we ons bevoorrecht dit te kunnen doen. We genieten van elkaar, van de zon, het buiten zijn en vinden overal wel een plekje waar we zouden kunnen wonen (dat doen wij overal, elke vakantie), maar elke keer pakken we toch weer onze biezen en gaan door naar het volgende pareltje.

Wij liggen nu in Cascais, weer zo'n parel van een stadje, beetje toeristisch, maar wel mooi, 15 mijl van Lissabon. De temperatuur (en met name de avond en nacht temperatuur) is hier al een stuk aangenamer, nu de zee nog. Dus gaan we nog verder zuid. De planning voor de komende maand ziet er als volgt uit: Lissabon waar Jeroen, de broer van Rob aan boord komt voor een paar dagen, hij vaart mee naar de Algarve. Daarna Marokko en dan naar de Canarische Eilanden, waar we rond 20 oktober proberen aan te komen op Lanzarote.

De Ria’s en Porto in beeld:

over de rotsen klimmen bij Ribeiro

bijzonder ankerplekje tussen de rotsen

strandwacht bij Ribeiro

op zoek naar de zoetwaterzwembaden met de bemanning van de Dingo

zoetwaterzwembad gevonden, maar brrrr wat koud 

Wandelaars!

lekker zeilen in de Ria's

af en toe even het hengeltje uit, helaas nog zonder succes

Top lunch in Combarro

ons privé strandje in Combarro, bootje ligt voor anker.

Combarro bij eb

We varen weg bij 'ons' strandje in Combarro

voor anker bij Islas Cies

ziet er heel tropisch uit, maar koud dat water. Rosalie is een bikkel

op de top van Islas Cies

Islas Cies 

haarspeldbochten naar de top

 

dikke vrienden!

Porto

Vanaf de erg (45m) hoge brug

uitzicht vanaf de overkant van de rivier

chillen op vrijdagmiddag in Jardim do Morro

zo'n relaxed plekje!!

de hoge brug, de Ponte Luis I

we likken onze vingers af bij het heerlijke Italiaanse eten in de mozzarella bar in Porto