Verrassend Tobago

Van te voren is het moeilijk in te schatten hoe het op een volgende bestemming zal zijn. Suriname hadden we ons erg op verheugd en heeft al onze verwachtingenmeer dan waar gemaakt. En dan nu de Carieb. Eigenlijk een soort van onze 'eind' bestemming, daar waar we het voor doen. We kijken er naar uit vanwege het mooie weer, de witte stranden en blauwe zee. Fantastisch, maar gaan we ons daar niet vervelen? Tijdens onze eerste stop op Tobago vervelen we ons 2 weken lang geen moment, sterker nog: Tobago wordt 2 weken lang keihard genieten! We doen zoveel en maken zoveel mee, teveel om in een blog te kunnen zetten. We proberen een beknopte samenvatting te maken:

Kinderen zwemmen bij zonsondergang, Pirates Bay, Tobago

Suriname > Tobago
De overtocht is één van de vervelendste tot nu toe, niet zozeer vanwege de wind of de golven, maar de koers in combinatie met windrichting maakt dat we erg zeeziek waren. Ook het feit dat we 5 weken op een golvenloze rivier lagen in Suriname zal in ons nadeel hebben gewerkt, we zijn gewoon weer een soort landrotten geworden. Het zeilen gaat wel prachtig, de zon schijnt, geen regen, gewoon lekker zeilen, maar doordat we ons niet top voelen kunnen we niet erg genieten en zijn we dus ook erg blij dat we na bijna 3 dagen varen heel vroeg in de ochtend ons anker uit kunnen gooien in Man o War Bay, Tobago en nog even een paar uurtjes kunnen slapen. Deze baai is verre van golvenloos, dus voorlopig blijven we wel even ingeslingerd.

Prachtig zeilen van Suriname naar Tobago

Inklaren op je trouwdag loont
We krijgen een warm welkom van de Dingo, waar we lekker koffie drinken en samen gaan we naar immigration. Zij om uit te klaren, wij om in te klaren. Als we landen met de dinghy bij de jetty (pier) krijgen we de schrik van ons leven; Rosalie struikelt over de rand en valt over de kop in het water. Gelukkig ongedeerd, maar dat had heel anders af kunnen lopen...

de pier bij Charlotteville, hier viel Rosalie naar beneden...

en ja... dan ben je nat.

Gelukkig is er bij de douane een douche en Martin van de Dingo haalt droge kleren.
Helaas heeft de douanebeambte al gezien dat we buiten kantooruren in de baai zijn aangekomen en daarop staat natuurlijk een overtime fee. Logisch, toch?!#? Wie komt er nu buiten kantoortijden een land binnen varen? En we hebben het nog zo gepland dat we niet in het weekend aankomen, maar nu waren we dus voor 9 uur 's morgens binnen en moeten we ipv ca. 5 euro ineens 30 euro betalen. Tja en als echte Dekkers accepteren wij dat dit soort onlogische zaken niet, dus eerst een zielig verhaal opgehangen dat we echt binnen kantooruren hadden willen aankomen, maar dat de situatie op zee te heftig was om te blijven dobberen, dan waren we zeker met onze kinderen op de rotsen geslagen. Helaas! daar trapte de beambte niet in. Maar Rob heeft nog één troef in handen: Sir, it is our wedding anniversary and I want to take my wife out for a nice lunch, but if we have to pay overtime fee this is not possible. Tja, daar kan hij niets tegenin brengen en met een big smile zegt hij dat we geen overtime fee hoeven te betalen. Dus gaan we heerlijk lunchen bij Suck Hole aan het strand. Borden vol verse groenten, frites met gebakken aubergine en parmezaan en heerlijke mahi mahi (of een hamburger voor de liefhebber). 17 jaar getrouwd, dat is wel een feestje waard!

uit eten bij Suck Hole voor onze trouwdag

great food, great wine!

Pirates bay
We liggen voor anker vlak bij Pirates bay, een paradijselijk klein strandje in de Man o War bay voor het stadje Charlotteville. We hebben een fantástische tijd op Tobago en zijn verrast door de natuur om ons heen. Het eiland is groen groener groenst en in Charlotteville is de sfeer heel relaxed. Na een paar dagen kennen we al heel wat mensen en voelen we ons aardig thuis. We drinken koffie bij Ya Dee's, een legendarisch grote dame met dito neus en lippen in een onooglijk hutje, die bij bijna alles wat je vraagt of ze het heeft zegt hmm hmm om aan te geven dat ze het níet heeft.

noodzakelijk kopje koffie voor juf voordat school begint

Er hangen veel mensen rond in het dorpje, echt ruim lijken ze het niet te hebben, maar slechts weinigen doen moeite om ons aan te spreken om iets aan ons te verdienen. Maar zodra je iets nodig hebt, schiet iedereen je te hulp en dat voelt heel fijn. Zo komen we bij toeval Len tegen, een visser van rond de 60. We maken een vis- en snorkel tripje met zijn boot, hij regelt voor ons het vullen van de gasfles in de hoofdstad Scarbourough en helpt ons het met afvullen van de watertanks aan boord. Voor dat alles vraagt hij een kleine vergoeding en vertelt ondertussen veel over het leven in Charlotteville en op Tobago. We gunnen hem elke TTdollar.
De baai is prachtig, maar een groot nadeel is de enorme swell waardoor de boot continue heen en weer schommelt. Slapen gaat gelukkig erg goed, maar verder kost alles aan boord erg veel moeite doordat je alles steeds vast moet houden en jezelf steeds schrap moet zetten of je moet vasthouden om te voorkomen dat je valt. Volgens mij komt het mede hierdoor dat we elke avond al voor 22 uur onze ogen al dichtvallen. School kunnen we gelukkig in de plaatselijke bibliotheek doen, want zoals je op onderstaand filmpje ziet is het aan boord best lastig:

de prachtige baai van Charlotteville met Agape ergens in de verte

de kade bij Charlotteville

Hyggelig
En ook hier is het weer erg gezellig met andere zeilers. Bij aankomst is de Dingo er en we hebben weer een leuke tijd samen.

petjes avond aan boord van de Dingo

waterfun rondom de Dingo

Dingo crew gaat na een paar dagen helaas weg, maar ondertussen zijn de Bojangles en de Vagebond ook in de baai komen liggen en wordt ons Nederlandse feestje ruw verstoord door een Deense boot ;-). We maken kennis en nodigen ze uit om te komen barbecueën met ons op het strand. Er zijn ook 2 kids aan boord, Sonia van 9 en Sebastian van 10. De kinderen moeten even wennen, maar na een paar dagen praten (communiceren) ze honderduit in half bakken Engels en leren ze elkaar Nederlandse en Deense woorden. En zo wordt het naast Hollands gezellig ook nog eens Deens Hyggelig. Het ooit zo rustige strandje bij Pirates Bay wordt door de kinderen ruw verstoord, want er wordt uren gespeeld in de wilde golven. Ze wachten tot de volgende big wave komt en roepen: A big wave, let's take this one! En ze laten zich mee surfen op het strand, over and over again!
We hebben meerdere barbecues op het eerder genoemde strand, zitten met z'n allen school te doen in de plaatselijke bibliotheek. En er volgen nog veel gezamenlijke lunches, bbq's, zwempartijen, biertjes op het strand, een kreeftensoep feestje bij de Vagebond en nog veel meer.

Calle2, Bojangles en Agape kids at the beach

Verdrietig zijn we als we horen over het overlijden van omi (de 98 jarige oma van Rob). Net nu we op een lastig bereikbaar eiland zijn, dus terug gaan is eigenlijk geen optie. De kinderen mogen een nachtje logeren (Rosalie op de Bojangles en Valerie op de Vagebond) zodat wij heel vroeg op kunnen om op de wifi van de bibliotheek via Facetime de uitvaartdienst bij te wonen. Zo zijn we er toch een beetje bij.
Na afloop van het logeren mag Valerie nog mee op een wandeling met Hans en Roos van de Vagebond, ze vindt het heerlijk om met hun op pad te gaan en wil heeeeel graag nog een keer logeren.

Begrafenis bekijken bij de bieb

Valerie maakt een wandeling met Hans en Roos..

..en maken intussen prachtige foto's
(foto's by de Vagebond)

Carnaval
We gaan met z'n allen naar Kiddies Carnaval in Roxbourough. Wat een ervaring! De herrie is ongehoord, de muziek schalt uit trucks vol met boxen en staat zó hard dat zeker is dat al die kinderen daar een flinke gehoorbeschadiging van oplopen. Maar... wat een feest! De hele dag dezelfde nummers en op de beat tonen de kids hun kostuums en danskunsten.

Rosalie en Valerie met Minne en Louise (Bojangles) en Sonia (Calle2) waiting for Carnaval to start

met z'n allen in een busje naar Roxborough

Carnaval in Roxbourough, mét geluid

Paradijsje!
Tobago is zo mooi, het is groen en de zee is heerlijk koel en helder. We snorkelen vlakbij de boot en zien pijlstaart roggen, schildpadden en verschillende mooie gekleurde vissen. Op een dag schrikken we ons wild, omdat er vlak naast onze bijboot een dolfijn uit het water omhoog komt, we varen een stukje met hem mee en steeds weer komt hij omhoog! Helaas hebben we alleen foto's in ons hoofd genomen van al deze prachtige beesten. 's Avonds op het strand zie je tegen de heuvels duizenden knipperende vuurvliegjes. Zo bijzonder, we zagen er eerder al een paar in Suriname, maar hier zijn er veel tegelijk en ze geven steeds even een kort fel lichtje aan en uit. Het eiland is echt een paradijsje, het klimaat is fantastisch. Elke dag rond de 30 graden met een lekker windje erbij, af en toe een bui en vooral 's nachts veel buien. Beter kan het niet. Ons plan om maar een paar dagen te blijven stellen we al snel bij en we blijven 2 weken op dit fantastische plekje. We huren een dag een auto en rijden het hele eiland rond. Het eiland heeft een prachtig groene regenwouden en watervallen. De kust is ruig afgewissellend met witte stranden en een prachtig blauwe zee.

onderweg spotten we een visser die grote langoustines heeft gevangen

onze huur bolide met flitsende oranje velgen!

We blijven met de boot liggen in de baai van Charlotteville en genieten van alle voorzieningen in dit kleine knusse dorp. De groenteboer is super lief en heeft perfect groente en fruit, het vers gebakken (pompoen) brood smaakt goed en uit eten is hier goedkoop en de oplettende lezer weet dat dat voor ons niet onbelangrijk is. Van de Denen horen we dat de noordelijke eilanden veel drukker, toeristischer en duurder zijn, dus we genieten nog even van de rust hier. Ook gaan we met de dames van de Bojangles, Agape, Calle II en Roos én Hans van de Vagebond een wandeling maken door het Tobago Main Ridge Forest Reserve (terwijl de vaders school doen). Heerlijk een dagje zonder kids. We lopen de Tilpin trail, dat is een flinke wandeling door een prachtig regenwoud en langs vele mooie watervallen. We zien mooie vogels en een heuse regenwoud krab!

Rob klust steeds minder, er zijn geen grote oversteken voor de boeg en alles is gewoon gedaan. De Volvo seal lekt nog amper en besluiten het voorlopig zo te laten. Enige pech is nog dat wsl in Tobago iemand op onze buitenboord motor heeft gestaan, waardoor de gaskabel is verbogen, daar moet een nieuwe voor komen, maar Rob fixt voorlopig de motor met een elastiekje, waardoor we nog maar 2 pk ipv 4 pk. We doen het dus ook in de bijboot rustig aan.

Na 2 weken maken we ons met moeite los van dit paradijs en varen op 16 februari richting Grenada.
Hieronder nog wat meer foto's van al het moois (en lekkers) van Tobago.