Over Caribische nachten, Caribische kwalen, Caribisch zeilen en meer

Oh, oh, we blijven maar hangen in ons Caribische ritme. Bloggen is af en toe lastig, omdat de internetverbindingen niet optimaal zijn onderweg. We maken er ons ook niet zo druk om, het komt vanzelf weer goed. Na Tobago zijn we via Grenada, Carriacou, Tobago Cays, Mayreau, Bequai en St. Vincent naar St. Lucia gevaren. Daar liggen we nu even 2 nachten aan een mooring in de marina (ipv ankeren) en maken gebruik van het zwembad en hebben voor het eerst sinds La Gomera, dus voor het eerst sinds 4 maanden (!) een warme douche. Verder is de Wifi hier ook in orde, dus tijd voor een blog. Ondertussen genieten we van het Caribische leven, het ritme, het eten, de mensen, de muziek, het is hier fantastisch. We hebben nu toch stiekem wel het gevoel dat we op vakantie zijn, ondanks dat we gewoon doorgaan met school.

begin van een mooie avond samen uit

Caribische nachten
Tja, we zijn met kids op reis, dus heel veel quality time samen, in de zin van, even samen een avondje uit, zit er niet in. Wel doen we veel andere gezellige dingen met andere bootcrews, zoals bbq'en, lunchen, naar het strand. Maar toch, af en toe even samen er op uit, dat missen we wel. Gelukkig hebben we lotgenoten om ons heen en kunnen af en toe de kinderen uit logeren. Dat doen op Bequai. De omgeving lijkt ons prima geschikt voor een avondje uit en dat vinden Carin en Jesse van de Bojangles ook. Dus komen Minne en Louise een nachtje bij ons logeren, reuze gezellig. De volgende avond gaan Rosalie en Valerie op de Bojangles logeren en kunnen wij de bloemetjes buiten zetten. En dat doen we! Het wordt een heerlijke avond, biertje in de bar in het dorpje, rumpunch bij zonsondergang front row. Vervolgens heerlijk dineren bij Laura's, waar we al eerder met de meiden waren en waar het eten en bediening ons goed bevalt. Ook is daar live muziek. Na het eten nog een painkiller als toetje (soort van rumpunch) met nog een toegift van de muziekanten en een gezellige babbel met de Argentijnse eigenaren, gaat Laura's dicht. Dus volgen wij onze oren en komen bij een onooglijk tentje uit, waar de plaatselijke jeugd (voornamelijk mannen) met z'n allen stilzwijgend staan luistert naar de keiharde muziek en kijkt naar de plaatselijke Michael Jackson die zijn dans moves oefent. Op de terugweg met de dinghy verdwalen we nog bijna op de grote ankerplaats, maar er is absoluut geen lijk met de eerder door ons genuttigde alcoholische versnaperingen hoor ;-). Rond 1 uur zijn we weer veilig op de Agape. Gelukkig laten Carin en Jesse ons de volgende ochtend nog even heerlijk uitslapen, want dat kunnen we wel gebruiken.

samen genieten we van de prachtige zonsondergang in Bequia

Caribische kwalen
Terwijl een groot deel van Nederland nog steeds met wintertenen rondloopt, ontkomen ook wij niet aan wat meer tropische kwaaltjes. Op veel kinderboten heerst op dit moment een soort krentenbaard. Bij ons valt het nog mee, alleen Valerie heeft een plek op haar been, maar als we bij andere boten horen dat ze aan de antibiotica gaan, omdat ze er maar niet vanaf komen en we bij Valerie ook plekjes rond haar neus ontdekken, besluiten we dat ook zij aan de antibiotica gaat. Na een paar dagen gaat het beter en zijn we er vanaf. Niemand snapt hoe we hier nu toch aan komen en of het zo besmettelijk is, óf dat het ergens anders door komt? Het zeewater? De warmte? We weten het niet. Om ons heen horen we ook veel bootkinderen met luizen. Gelukkig blijven wij daar (vooralsnog) vrij van, want dat lijkt ons geen pretje. Verder merken we dat onze lijven de warmte gewoon niet zo gewend zijn, ik krijg blaasjes eczeem op mijn handen, ontstaan in Suriname, mogelijk door een combinatie van de hitte, afwaswater en smeren met zonnecrème en deet. Ik kom er maar moeilijk vanaf en heb inmiddels een paar elegante poetshandschoenen aangeschaft (ik begin op m'n moeder te lijken). Rob lijkt van dat alles niet zoveel last te hebben, afgezien van wat wondjes die slecht genezen of beginnen te ontsteken. Dat laatste gebeurt ook bij iedereen hier in de warmte en de tubes antibiotica zalf komen dan ook goed van pas. Al met al wordt de boord apotheek dus goed gebruikt.

Wij zullen jullie niet vermoeien met afbeeldingen van onze kwaaltjes!

Caribisch zeilen
Na Tobago is het even wennen, want de voor-de-windse koersen zijn passé en de aan-de-windse koersen zijn nu de trend. Daardoor schommelt de boot minder en liggen we regelmatig link schuin. Deze koers bevalt ons wel en het is gedaan met de zeeziekte! Heerlijk, in de zwemkleding voor als er een golfje over komt, de zon schijnt, de temperatuur is top. Wel proberen we de wat rustigere zeildagen uit te kiezen. Dat wil zeggen onder de 20 knopen wind en het liefst niet te hoge golven. Daardoor blijven we soms wat langer hangen op bestemmingen, maar dat voelt in dit geval zeker niet als verwaaid liggen voor een bounty strandje met helder blauw water om je heen en de schildpadden die hun weg zoeken tussen de boten door. Als we een dag toch met een wind van boven de 22 knopen vertrekken besluiten we voor het eerst de kotterstag te gebruiken met de vlak voor vertrek op Marktplaats aangeschafte kotterfok, waardoor we ook met 25 knopen wind aan de wind heerlijk zeilen.

Prachtig zeilen langs de Pitons bij St. Lucia

Grenada tot St. Lucia
We genieten van alles wat de Carieb te bieden heeft. Hieronder een kort verslag van de afgelopen weken per bestemming waarbij de beelden alleen al voor zich spreken. Vanaf Grenada zijn we weer een beetje back to civilisation! De restaurants doen hier Amerikaans aan en het is echt even zoeken naar de wat meer local tentjes om iets betaalbaars te eten. Buiten de toeristische gebieden heerst dezelfde sfeer als op Tobago We zijn gewaarschuwd voor de torenhoge prijzen vanaf Grenada, maar vinden het reuze meevallen. De mooie restaurants hebben Europese prijzen en in de supermarkt is alles ook redelijk betaalbaar, althans, als je alleen lokale spullen koopt en geen pot Nutella ofzo wilt, want die kost zo 10 euro. Dat geldt voor alle eilanden die we daarna aandoen.


Grenada
We varen in een nacht van Tobago naar Grenada. Prima tochtje met het venijn in de staart, want als we het voorzeil willen intrekken vlak voor de baai krijgen we die niet ingedraaid. We moeten rondjes draaien in een squall om het zeil op die manier in te draaien. Weten we ook weer dat we dat kunnen ;-). Bleek dat de spinakerval on de voorstag zat gedraaid. Snel opgelost dus. In Grenada liggen we een weekje in Prickley bay, samen met de Bojangles en de Deense Calle 2. We hebben met elkaar een super leuke week. Samen met de Bojangles maken we een ritje over het eiland en horen van chauffeur Joe alles over Grenada. Het is wederom een mooie groen eiland met regenwoud, watervallen, mooie kliffen, etc. Bij de kliffen van Leapers hill hoort een triest verhaal, de laatste inheemse bewoners wierpen zich hier van de rotsen, opgedreven door de Franse kolonisten. Grenada staat bekend om chocola en nutmeg (nootmuskaat). We bezoeken een chocolade plantage en zien hoe chocola wordt gemaakt. Erg interessant om te zien hoe dit door mij zo geliefde lekkernij tot stand komt. Diegene die heeft bedacht dat je uit van de slijmerige vrucht d.m.v. fermentatie en drogen een zo tongstrelende lekkernij kunt maken, verdient echt een standbeeld!!! Helaas is de chocolade in het winkeltje daar 10 USdollar per 75 gram, dus die laten we maar even liggen. Vast hartstikke fair-trade, maar in dit geval is de trade alleen fair voor de verkoper.
Ik vier mijn 41ste verjaardag op Grenada en de crews van de eerder genoemde boten komen gezellig borrelen en tapas eten aan boord. Een top plekje om jarig te zijn in goed gezelschap. En met die chocola komt het dan ook goed, verder krijg ik kruiden van Grenada, kinderknutsels, souvenirs, wijn en een borrelglaasje van Grenada (deze laatste sparen we als souvenir tijdens de reis, maar vond ik te duur tijdens onze rondrit op Grenada, gelukkig hebben we rijke vrienden die ons uit de brand helpen;-) bedankt Carin en Jesse).

met de Bojangles en Calle 2 crews op het stradje in Prickley bay

uitzicht vanaf de boot in Prickley bay

Kleurrijk St. George, hoofdstad van Grenada

Binnenmeer op Grenada

Vervallen luchthaven inclusief vliegtuigen op Grenada

Gezellig plaatje met de Bojangles op een historisch trieste plek, Leapers Hill

prachtige rotsformaties op Grenada

Nootmuskaat groeit hier langs de weg

Grenada is ook weer prachtig groen

Hier koop je langs de weg goedkope snacks

de cacao vrucht, hoe bedenk je het hiervan chocola te maken? 

De meiden helpen bij het draaien en laten drogen van de cacaobonen

jarig met een taartje in Prickley Bay, Grenada

toch nog chocola van Grenada, als verjaardagscadeau!

Verjaardagscadeau: twee kalebassen uit Tobago. 

Carriacou en Saline Island
Vanuit Grenada varen we in een dagtochtje naar Carriacou. Flink aan de wind, maar lekker zeilen. We besluiten dat we niet de drukke baai invaren, maar ten zuiden van Carriacou een nachtje ankeren bij Saline Island, want we horen van andere zeilers dat het daar erg mooi is. En mooi is het zeker. Saline is een onbewoond eiland met wit strand, azuurblauw water voor de deur en een prachtige onderwaterwereld. Mooier dan dit kan toch haast niet? We blijven dus nog een nachtje extra en snorkelen veel. Doen daarna 1 nachtje Hillborough op Carriacou voor inkopen en uitklaren (uit Grenada).

will it get any better? (Saline Island)

het anker ligt goed vast bij Saline Island

Valerie overwint haar snorkel/vissen angst.

De Agape ligt er mooi bij

onderwater is het prachtig

Union Island, Tobago Cays en Mayreau
Vanaf nu alleen maar korte tochtjes tussen de eilanden en in een paar uur varen we van Carriacou naar Clifton, Union Island. We doen een drankje op Happy Island (restaurant midden op het rif gebouwd). Het is een bijzondere baai, waarin 2 riffen liggen. Op een middag hebben we een rif/snorkel party midde nin de baai waar je kunt staan en een paar stukken prachtig kunt snorkelen. Wel oppassen voor de zee-egels.

links baai bij Clifton, Union Island, rechts Happy Island

Vanaf Union gaan we snel door naar de Tobago Cays. Een aantal lagere eilandjes beschermd door een prachtig rif waar we mooi snorkelen, wandelen en veel, heel veel schildpadden om de boot heen spotten. We vieren de 20e trouwdag van Dirma en Martin (Dingo) en als cadeautje kopen we (bij gebrek aan eigen visvangst) een tonijn en gooien die op de BBQ. Een super mooie spot is dit.

Tobago Cays zijn betoverend mooi

zicht op Horse Shoe reef vanaf het eilandje Petit Bateau

Er leven hier super grote legualen op de eilanden

vlak bij de kust bij Petit Bateau: een rog!

Er zwemmen schildpadden rond de boot!

Zo kan het ook zijn op de Cays! regen op komst

Als de wind en golven wat toenemen zoeken we de bescherming van een eiland op. We denken deze te vinden aan de noord-west kant van Mayreau, maar schijn bedriegt, want in de mooie Salt Whistle Bay staat een enorme swell en beachen met de bijboot is daar onmogelijk, zo ook in Saline bay. We ankeren 2 nachten in Windward Bay en verkennen het eiland en Salt Whistle Bay lopend en besluiten als het weer rustig wordt daar heen te varen. Valerie mag onverwacht nog een nachtje logeren bij de Vagebond aan boord en dat vindt ze super leuk, even 1 op 1 aandacht van het super leuke stel Hans en Roos. Bofkont. In Salt Whistle Bay komen we ook de Bojangles weer tegen en hebben een paar super leuke(strand) dagen met elkaar in deze prachtige baai. Een gewaarschuwd mens telt voor twee, de meest noordelijke bar in de baai serveert levensgevaarlijke Rum Punch. Nadat we elk 1,5 glas op hebben zijn we aardig kachel! En dat terwijl we toch aardig getrainde drinkers zijn geworden inmiddels, haha. Nou ja, we hebben in ieder geval veel lol en voor 7,5 euro zijn we allemaal behoorlijk ver heen. Volgens de kinderen moesten we heel vaal lachen, terwijl er eigenlijk niks grappigs was.... Tja, dus wees gewaarschuwd als je daar ooit komt, met 1 drankje is je avond klaar!

Op Mayreau zien we de Tijd nog even, samen met de Alliante borrelen we gezellig

Het dorpje bovenop de berg is mooi

Rob en z'n meiden

Mayreau is prachtig

Het strand bij Salt Whistle bay

Salt Whistle bay

Voor anker in Salt Whistle Bay

Louise en Rosalie zijn dikke vrienden geworden

Kite surfers aan de windward side van Salt Whistle Bay

Bequia
Bequia is weer zo'n mooi eiland, iets minder groen dan we eerder zagen, maar als we het eiland lopend verkennen (dat kan prima, want het is maar een klein eiland). Zien we een prachtige kust aan de oostkant. We bezoeken een Hawksbillturtle farm, waar deze soort zeeschildpad van uitstorven wordt gered. Ook gaan we naar Friendshipbay waar we een heerlijke kibbeling van haai verorberen en van de plaatselijke vissers horen dat hier per jaar 4 walvissen mogen worden gevangen voor lokaal gebruik. Deze worden gevangen met 28 voet kleine zeilboten en daarmee worden tot 58 voet grote walvissen gevangen! Indrukwekkend. Het strand in Bequia is dichtbij, dus doen we lekker rustig aan, gaan 's middags vaak naar het strand. Zondag gaan we naar het prachtige Anglicaanse kerkje. De dienst begint vrij conservatief met orgelmuziek en veel standaard voorgelezen teksten, de donkere zangstemmen van de dames (mannen gaan hier blijkbaar niet veel naar de kerk) klinken wel veelbelovend. En als men elkaar peace gaat toewensen alvorens het avondmaal te gebruiken, komen de Afrikaanse roots naar boven. Dan swingt de kerk de pan uit, krijgen we van iedereen een knuffel en een zoen en wensen ons peace of God. Mooi!

Windward side van Bequia 

baby turtles bekijken in de Turtle Sanctuary

schildpadden aaien

de mini crew van de Agape en de Bojangles

vissersboten in Friendship bay

Admirality bay op Bequia

naar de kerk in Port Elisabeth

kerkje in Porth Elisabeth

samen plannen aan het maken voor als we weer thuis zijn.

St. Vincent en St. Lucia
We zijn van plan in 1 keer van Bequia naar St. Lucia te varen. St. Vincent is niet super veilig en we zullen keuzes moeten maken. We horen wel van de Dingo dat zij er een super tijd hebben in Cumberland bay op St. Vincent. Dus als we langsvaren en de rode top van de mast van de Dingo zien kunnen we het toch niet laten een nachtje daar te ankeren. Het is een super mooie en relaxte baai waar we met de kont naar de kant toe ankeren met een lijntje aan een palmboom. De kids zwemmen in het zoete water van de rivier die keihard de baai in stroomt en 's avonds eten we gezellig aan boord van de Dingo. Het is een prachtige avond! We hebben geen spijt dat we hier toch nog even een tussenstap maakten. De volgende dag varen we door naar St. Lucia en vangen onderweg een Barracuda. In Marigot Bay zijn we nu dus even lekker luxe aan de mooring en genieten van het zwembad en douche faciliteiten!
Morgen varen we door naar Martinique, waar we weer gewoon in Euro's kunnen betalen!

Voor anker met de achterkant naar de kant in St. Vincent

prachtig St. Vincent

Sunset dinner op de Dingo

Beet! een Barracuda 

Cumberland Bay St. Vincent

Hard werken aan het blog in St. Lucia