Terugblik oversteek en aankomst Suriname

De klachten en de onrust nemen toe in Nederland. Langzaamaan stromen de verzoeken binnen of we wel veilig aan de overkant zijn aangekomen na onze radiostilte. Sorry, we zitten gewoon in het relaxte Surinaamse ritme. Veel te warm om hard te werken, wat vandaag niet hoeft, doen we morgen! Na 2 weken op zee waren het zwembad bij de ankerplaats, de overweldigende natuur, de aardige mensen en heerlijke eten in dit land interessanter dan achter de computer zitten. Maar hier dan nu toch eindelijk een terugblik op onze eerste échte oversteek en onze aankomst in Domburg, Suriname.

Eén van de hoogtepunten van de overtocht: Mahi mahi gevangen!!

Slechte start

Als we terugkijken naar de oversteek dan zijn we erg tevreden over hoe het is gegaan. Uiteraard hebben we een valse start als we op 7 december vertrekken en Rosalie midden in de nacht buikloop krijgt. Ze loopt letterlijk leeg en binnen no-time hebben we een gigantische berg was. Slecht begin! Terugvaren is de enige optie (na overleg met de Radio Medische dienst via de sat phone). Gelukkig knapt ze snel op en de volgende ochtend en kunnen we onze koers west weer zetten, samen met de Bojangles en de Vagebond, waar we een dag of 2 dicht bij in de buurt kunnen blijven. Zij zetten daarna koers meer naar het zuiden, naar Frans Guyana, wij meer west naar Suriname.

voor vertrek slaan we 16 x 5 l bronwater in die we onder de tafel stallen

onder de volle fruitnetten spelen de kids voor vertrek met de nieuwe racebaan

Vertrek vanaf de Kaap Verden: sterk spul die fisherman's friend!

De Vagebond stand-by terwijl Rob onder de boot ligt

Rob komt weer boven na een duik onder de boot.

Wind

We hebben de hele reis wind gehad, maar nooit veel. Af en toe een keertje boven de 20 knopen in een bui, maar dat is maar 2 of 3 keer voorgekomen. En een paar dagen net onder de 10 knopen, waardoor we niet zoveel mijlen kunnen maken. Maximale dagafstand is 160 mijl, minimale is 100 mijl. Zeker de eerste week maken we veel mijlen door goede wind en stroom mee. De tweede week is de wind iets minder en stroom niet meer zo hard mee. We houden zoveel mogelijk koers west en dat blijkt een goede keuze, want hoe meer zuid je komt, hoe meer kans op squalls (buien). We willen natuurlijk straks thuis hele stoere verhalen ophangen over onze oceaanoversteek (en dat gaan we ook doen), maar eigenlijk is het een hele relaxte tocht. Nooit eng of gevaarlijk. Jaren geleden leek ons dat reuze spannend om midden op de oceaan te zitten. Soms proberen we dat gevoel even op te roepen als we midden in de nacht in het pikkendonker buiten zitten, maar dat lukt niet, zo veilig en comfortabel voelen wij ons in ons kleine huisje op die grote oceaan. Gelukkig maar. Naast wind is de invloed van de golven enorm op de oceaan, we hebben eigenlijk altijd een swell met ons mee, maar er is ook altijd nog een andere swell die de swell van achteren kruist, waardoor de boot van links naar rechts wordt geslingerd. Dat maakt het af en toe lastig slapen aan boord. Ook koken is dan een hele uitdaging en tegen het einde van de trip heb ik daar wel eens flink de balen van. Maar gelukkig blijft de schade beperkt tot een omgevallen bakje noodles.

links voor een squall, wij varen er langs!

Weer
Het is steeds mooi weer, elke dag zon. De ene dag is het bloedheet, de andere dag valt het mee. Over het algemeen is er genoeg zon om stroom te draaien voor koelkast, stuurautomaat, filmpjes kijken, etc. Slechts 3 keer draaien we een klein uurtje stroom met de motor.
Het aantal squalls blijft beperkt tot 2 of 3. Vaak zien we ze langskomen, zoals op bovenstaande foto. De eerste keer dat er eentje overkomt ben ik 's nachts alleen buiten met Rob binnen standby. Met knikkende knieën, want ik verwacht een enorme storm en veel regen. De wind draait iets, maar ik kan op de stuurautomaat bijsturen en trek de genua in. Er komt wat regen, maar de wind komt niet boven de 25 knopen. Koud krijg ik het wel van de regen, dus als mijn wacht voorbij is, duik ik voor het eerst weer eens onder de dekens om het warm te krijgen.

de regenboog!

Contact met andere zeilers

Op de oceaan kom je zelden een andere boot tegen. We zijn een handjevol vrachtschepen tegen gekomen en 1 keer een vaag soort vissersboot die nog speciaal even heel dicht langs komt varen om te zwaaien. Anders zeilers zien we alleen doordat we bewust naar elkaar toe varen. Na de dag waarin we besluiten terug te varen, draait er bij een manoeuvre een lijn in de schroef. Blij zijn we als we de volgende ochtend bij zonsopgang de Vagebond en de Bojangles op de AIS zien. De Vagebond blijft in de buurt als Rob onder de boot duikt. Een prettig idee voor het geval Rob afdrijft. Daarna blijven we een paar dagen op marifoonafstand van de Vagebond en de Bojangles totdat zij verder zuidwaarts gaan varen in de richting van Frans Guyana. Belangrijkste communicatie middel is de SSB (korte golf) radio. Daarmee hebben we elke ochtend en einde van de middag contact met een stuk of 8 boten met verschillende vertrekdata. Op de één of andere manier zijn wij er altijd bij en kunnen wij iedereen het beste bereiken en verstaan, dus worden we al snel gebombardeerd tot DJ van het netje. Op aanraden van een andere zeiler starten we het netje met de vraag of iemand problemen heeft of een dringende vraag. Daarna doen we een rondje schepen om de posities op te vragen. Dan begint het sociale gebeuren en dat kan variëren van het bespreken van technische issues aan boord, het uitwisselen van recepten, de dagelijkse sommen voor de kids van wiskunde meester Hans (van de Vagebond), geklaag over de golven of zeeziekte, stoere verhalen over gevangen vissen en het formaat, diepgaande filosofische gedachtewisselingen en af en toe een gezellig muziekje. Zo galmt bij het 10 jarige jubileum van de Carin en Jesse van de Bojangles het liedje ‘She’ door alle boten en mag er geschuifeld worden.

DJ Rob op het Nederlandse SSB netje

Eten aan boord

We eten gezond tijdens de oversteek, veel bewuster elke dag voldoende fruit en groente dan aan wal, om te voorkomen dat we ziek worden. Normaal vinden we dat niet zo belangrijk, haha. Maar we eten zo gezond dat we na 13 dagen bijna geen vers meer aan boord hebben. Geen ramp, maar we hadden achteraf gezien wel iets meer mee kunnen nemen, zeker omdat we over een grote koelkast beschikken en dus groente lang vers kunnen houden in de koeling (zoals paprika’s en wortels die buiten de koelkast echt heel snel weg zijn). We hebben te weinig boter, kaas, eieren en aardappels mee. Aardappels eten we veel meer dan anders, omdat we aardappelsalade zo lekker vinden en de meiden het liefst elke dag gekookte aardappels met jus eten. Het culinaire hoogtepunt is het vangen én eten van de 100 cm lange Mahi Mahi. Na vangst gaan de filets direct in een marinade van verse citroensap, olijfolie, knoflook en peper. We eten ze in de Thaise curry of gebakken. Echt een heerlijke stevige witvis, zelfde van structuur als kabeljauw, maar minder uitgesproken in smaak. We eten er 3 dagen van. Ik bak regelmatig een brood en bak pannenkoeken als we halverwege zijn. Ik had meer roomboter mee willen hebben om af en toe eens een cake ofzo te bakken. Via het SSB net krijg ik een recept voor kruidcake, waarbij we geen roomboter nodig hebben. Ook bakken we bananen/havermout cakejes als de bananen te rijp worden.

Mahi Mahi wordt gefileerd..

...en gemarineerd.

Groente omelet als lunch

mmmmm

Vermaak aan boord

We horen het ook van de andere kids boten, de kinderen vinden het heerlijk tijdens de oversteken. De rust en regelmaat die er dan heerst doet ze goed. Wij zijn al niet zulke sterren als het aankomt op rust en regelmaat thuis, maar tijdens deze reis is dat helemaal lastig. Regelmatig blijven we ergens hangen voor een borrel of iets te eten. Of we gaan aan wal iets bekijken. Vaste tijdstippen voor lunch, diner en slapen zijn dan lastig aan te houden, maar tijdens de overtochten is het ritme elke dag hetzelfde. Ik schreef er al over in één van de blogs tijdens de oversteek. We vermaken ons prima en de dagen gaan best snel voorbij, omdat we ook veel slapen. In de ochtend doe ik meestal met Rosalie een spelletje, terwijl Valerie nog wat leest. Daarna wisselen de activiteiten. In de middag kijkt Rob regelmatig een filmpje samen met de meiden, terwijl ik mijn middagdutje doe. Verder lezen we veel boeken, zeker tijdens de nachtwacht. Rob leest wel 5 Baldacci’s en Cobans en wat studieboeken. Ik lees Het boek van de vreugde van Tutu en de Dalai Lama, die ik speciaal bewaarde voor tijdens deze overtocht. Interessante kost voor de nachtelijke wachten. Elk hoofdstuk laat ik bezinken terwijl ik naar de sterrenhemel kijk.

In de eerste week doen we nog regelmatig school of knutselen we kerstspullen, in de tweede week wordt er heeeel veeeel gepuzzeld in de vele puzzelboekjes die de meiden bij het afscheid kregen. Een nuttige en leerzame bezigheid, waarmee ik het schuldgevoel wegneem dat we geen school meer doen. Doordat de boot zo schommelt kan ik me er niet toe zetten en dat vinden de meiden wel prima. Ook zetten we de kerstboom op, maar de echte kerstsfeer blijft achterwege, dat lukt gewoon niet op een schommelende boot met 30 graden.

Twee weken is overigens wel lang genoeg voor de kids, met name Rosalie begint zich na anderhalve week af en toe te vervelen en we beginnen te verlangen naar onze heerlijke comfortabele loungebank thuis.... Zoals we er nu tegenaan kijken proberen we de terugreis over de oceaan ook zoveel mogelijk in stukjes op te breken, zodat we een oversteek van langer dan 2 weken kunnen voorkomen. De terugreis! dat duurt gelukkig nog heel lang, nu eerst een maand of 5 genieten van de tropen en de Carieb.

kerstknutselen

kerstboom!

puzzelen...

...en nog eens puzzelen

land in zicht???

Filmpje van het leven aan boord, waarop je goed kunt zien hoe we heen en weer slingeren:

Aankomst Domburg, Suriname

Op 23 december is het dan echt zover en komen we na 15 en een halve dag aan in Suriname. Via de SSB krijgen we door dat de Tijd dezelfde nacht verwacht aan te komen als wij! En dat terwijl we op andere dagen zijn vertrokken en wij vertraging opliepen door het terugvaren ivm Rosalie. Wat een toeval dus en ook erg leuk dat de eerste boot die we tegenkwamen op reis in Duinkerke ons nu vergezeld op de Suriname rivier. We twijfelen eerst nog over een aanloop in de nacht, maar de pilot zegt ons dat het kan en het voordeel is dat we dan ook flinke stroom mee hebben. Wachten tot de ochtend zou betekenen dat we 10 uur later aankomen. Om 3 uur zijn we bij de aanloopton en met Tijd in ons kielzog varen we rustig de goed betonde rivier op. Prima te doen in de nacht en bij het ochtendgloren varen we in een flinke bui langs Paramaribo. Om 8 uur zijn we op onze bestemming: Domburg. Onze gereserveerde mooring is nog bezet, omdat we wat vroeger zijn dan gepland. We besluiten even bij de Dutch langszij te gaan en zitten daar om half 9 aan de koffie, onze welkomstchampagne en koekjes. Een goede zet, want Rhiannon en Sebastiaan blijken 12,5 jaar getrouwd. Dubbel feest dus! Een goed begin van de dag die we verder in de roes van onze aankomstchampagne doorbrengen. Zodra we aan de mooring liggen gaan we naar de kant, waar de kinderen dankbaar gebruik maken van het heerlijke zwembad en we genieten van Hollandse heerlijkheden zoals broodjes kroket en bitterballen. We dromen de reis over Surinaamse rijsttafels en Roti, maar dit is een zeer goed alternatief. De volgende dag laten we ons het kerstdiner in de River Breeze bar goed smaken met een grote groep Nederlandse zeilers. We zijn geland!