Onze generale repetitie zit er op! We zijn, volgens de kenners, klaar voor vertrek! Een zware generale repetitie, richting Zweden, daarover lees je in dit blog. We zijn inmiddels alweer een paar weekjes terug van vakantie, maar door drukte nog niet eerder kunnen posten.
 |
| Oud-Hollands ankeren |
Met 3 boten begint onze vakantie op zaterdag 23 juli in Enkhuizen. Ik stel
de bemanningen even voor: de
Dixbay met aan boord Idris, Berenice en Finn, de
White Witch in Blue van Roelof, Aranka, Myrthe en Wouter, beide bemanningen
zijn ex-vertrekkers van een rondje Atlantic. En natuurlijk de Agape. Drie stoere zeilschepen,
zes volwassenen en vijf kids in de leeftijd van 5 t/m 11 jaar; naar wat later
zou blijken de juiste ingrediënten voor een top vakantie.
81 uur op zee
Die zondag arriveren vertrekkers Leon en Frida van de Puff
in Enkhuizen. Aangezien de wind nog niet gunstig is om naar Zweden te
vertrekken, kunnen wij de Puff tijdens de
laatste mijl escorteren naar hun thuishaven. Een gezellige middag met overheerlijk
eten van de BBQ volgt.
Maandag staat de wind gunstig om te vertrekken richting
Zweden. Helaas blijkt de motor van de
Dixbay het niet eens met dit vertrek en de Dixbay moet helaas nog een dag aan
wal blijven om een onderdeel van de motor te vervangen. Een prachtige tocht via
Den Oever en Texel volgt met wisselende weertypen: bijna windstille nacht,
zonovergoten dag en stoten tot windkracht 7 op de woensdag. In ieder geval
vanaf dinsdagavond staat de wind zeer gunstig en kunnen we volgens Roelof zo
instappen in de sneltrein richting Zweden.
Als voorbereiding hebben wij een satelliet telefoon
aangeschaft, zodat we op zee weerberichten kunnen binnenhalen. Door zeeziekte hebben
we echter geen energie om binnen de berichten op te halen, dus krijgen we de
eerste dagen de info van de White Witch via de marifoon. Later als de White
Witch buiten marifoonbereik is, contacteren we grote vrachtschepen om de weersvoorspelling
op te halen. Zeker voordat je een nacht in gaat is het op zee fijn om te weten
wat je te wachten staat, om grote zeilwissels in de nacht te voorkomen.
 |
| aankomst in Zweden na 81 uur |
Moe, maar zeer voldaan komen we op donderdagavond om 20.00u, na 81 uur
varen, aan op het eiland Malmön, ca. 45 mijl boven Göteborg. De White Witch was
al eerder die dag aangekomen en verwelkomt ons met luid getoeter en een
heerlijke maaltijd voor ons en pannenkoeken voor de kids. Alle zeeziekte en
vermoeidheid is direct weg als je daar ligt in een baai met typische
rood/wit/gele houten huisjes, rotsen, zon en helder water!
Genieten van Zweden
 |
| de borrelboot |
De volgende ochtend kunnen we de Dixbay met identiek
getoeter ontvangen en na een goede bak koffie en het aanvullen van
scheepsvoorraden vertrekken we naar de 1
e ankerplaats. Vervolgens zwerven
we een week door de scheren en gaan we iets verder het binnenland in. Het
landschap verandert steeds: eerst de rotsachtige scheren, dan met dennennaalden
beboste eilandjes, kleine zandstrandjes, mooie houten huizen, smal en breed
vaarwater en al die tijd wind én veel zon. We maken schitterende zeiltochten,
ankeren telkens met z’n drieën aan elkaar vast, zwemmen, gaan met de dingy de
eilanden verkennen, BBQ’en, borrelen,
kletsen, luieren, kortom: vakantie. Ook
de kinderen vermaken zich met zwemmen, dingy varen, lees: scheuren, Minecraften
en een heuse dropping op een eiland ’s avonds laat in het donker, spannend!
 |
| het klusteam werkt aan zwemplateau |
Vanwege motorproblemen op de White Witch en een ongepland
bezoek aan Nederland van Berenice aan Nederland i.v.m. een sterfgeval gaan we
even aan land in Stenungsund. Een praktische plaats voor het regelen van deze
zaken, maar verder geen bijzondere plek. Omdat we tijd hebben monteren we met hulp van de rest een zwemplateau! Een lang gekoesterde wens van Conny!
De terugweg
Na een paar dagen vertrekken we weer naar nieuwe
ankerplaatsen en trekken zuidwaarts richting het prachtige Marstrand om van
daaruit het Kattegat over te steken naar Skagen in Denemarken. Enkele mooie en
pittige zeiltochten via Seaby volgen. Bij Hals besluiten we i.v.m. de harde
wind de tocht via het Lymfjord voort te zetten, zodat we daar in de te
verwachten beschutting van het fjord rustig richting Thyborøn kunnen cruisen.
Maar niets is minder waar.
 |
| door het Kattegat |
Van Hals naar Aalborg zeilen we nog mooi, maar de
volgende dag maken we de fout om met meer dan 30 knopen wind de haven uit te
varen en tegen de wind en onverwacht harde stroom in te varen. De White Witch
en de Dixbay willen i.v.m. eerdere motorproblemen niet te veel van de motor
vragen en als de wind richting 40 knopen gaat besluiten ze te gaan ankeren en
te wachten op iets rustiger weer. Wij zien ankeren niet zitten in deze wind. We twijfelen aan de betrouwbaarheid van ons anker en als het fout gaat, moeten we het
anker met de handankerlier ophalen. Niet iets waar we met deze wind op zitten te wachten.
We besluiten de
beschutting van een haven op te gaan zoeken. Maar dat is met bijna 40 knopen
wind ook geen sinecure. We lopen de haven van het slaperige stadje Gjøl aan,
maar het blijkt een hele smalle ingang te zijn, waarbij we op het laatste
moment een vrij onduidelijke bocht van 90 graden moeten maken. Hiermee creëren
we direct het spannendste moment van de vakantie. Het maken van de haakse bocht lukt, maar direct is daar de uitdaging om een geschikte box te vinnden. Gelukkig zien we op het laatste moment een vrije box en met hulp van iemand op de wal schuiven we de box in, waar
we op de millimeter inpassen. Rust!!! We vallen elkaar in de armen dat de boot dit
heeft overleefd en dat we samen met de boot de wind de baas zijn gebleven. We blijven twee
nachten liggen waar we liggen, doen boodschappen, doen ons te goed aan de
heerlijke hamburgers in de havencafetaria en relaxen tot de wind rustiger wordt.
Na een paar dagen voegen we ons weer bij de andere boten net buiten Løgstor
waar zij soortgelijke taferelen hebben meegemaakt bij het binnenvaren van de
haven. De les die we hebben geleerd: het Lymfjord is geen rustig vaarwater, houd
rekening met harde (tegen)stroom en neem de windkracht van het Skagerak als
referentie. Mooi is het Lymfjord wel, er volgen na de storm nog een paar
schitterende zeildagen en ankerplekken, om vervolgens in Thyborøn te wachten op
een moment om de Noordzee over te steken.
 |
| uitvaart Thyboron |
Op zaterdag 13 augustus besluiten we, enigszins
onder druk van deadlines thuis, de haven uit te varen. We trotseren de heksenketel van de
monding van het Lymfjord bij windkracht 7. Volgens de voorspellingen pakken we het begin van een depressie mee, maar zullen hier in een paar uur zuidwaarts weer uitvaren. Gelukkig houden de meiden zich binnen goed, varen we een steeds ruimere koers en wordt de wind, natuurlijk later dan verwacht, steeds
minder. Per saldo schieten we wel lekker op. De golven blijven alleen wel rollen en we blijven tot Den Helder katterig en eten weinig. Maar we zijn veilig
en wel in Nederland en een ervaring rijker.
Alles bij elkaar is de terugtocht dus best heftig, maar de
boten houden zich goed. Echt
gevaarlijk vinden we het geen moment, spannend wel. Helaas vinden onze magen al die hoge
golven niet leuk. Wij zijn allebei vooral de eerste nacht flink zeeziek.
Zijn we echt klaar voor
vertrek?
Wat een unieke en fantastische ervaring was deze vakantie.
Allereerst dankzij de bemanningen van de Dixbay en de White Witch die ons
bijstonden met al hun ervaring opgedaan tijdens de grote oversteken over de
Atlantische oceaan, maar ook zeker vanwege de gezelligheid die het met zich meebrengt om
met 3 gelijkgestemde bemanningen met kids in dezelfde leeftijdscategorie op pad te gaan. Er zijn vriendschappen voor het leven gesloten en wie weet varen de
Dixbay en de White Witch volgend jaar het eerste stuk van onze reis wel mee tot
Zuid-Engeland, waar vandaan we het dan toch echt zelf zullen moeten doen.
Volgens de bemanningen van de Dixbay en de White Witch zijn we klaar voor
vertrek en hebben we deze vakantie hardere
stormen getrotseerd dan zij tijdens hun rondje Atlantic gehad hebben. Het
enige waar we nog een oplossing voor zoeken is de zeeziekte, maar deze schijnt
na 3 dagen toch echt minder te worden. Helaas waren onze oversteken daarvoor
net te kort om dat te kunnen ervaren.
Wat leuk om dit te lezen , want we hadden net in Schevenungen Roelof en Aranka gesproken over dit avontuur ! Sterkte met jullie voorbereiding en straks naar de overkant heel veel plezier en fair winds ! Bemanning SARK
BeantwoordenVerwijderenKei mooi ! En die zeeziekte, bak gewoon een paar speklapjes uit als de zeegang het toelaat, dat werkt echt. Bij m'n vader en bij mij tenminste, your milage may vary ...
BeantwoordenVerwijderenLeuk om te lezen en goed om te horen dat jullie klaar zijn voor vertrek. Wij hopen heel hard met jullie mee dat dit in 2017 zal zijn...
BeantwoordenVerwijderenGroetjes Tom en Heidi
Zien we jullie op de vertrekkersda?
BeantwoordenVerwijderen