Update dag 7 t/m 9
Mijl na mijl glijdt onder de Agape door, onverstoorbaar vervolgt zij uren en dagen haar weg naar het noord oosten.
Aan boord draaien wij ons dagschema en zo glijdt ook dag na dag voorbij.
De ene dag vloeit via de nachtwachten in de andere over.
Zo verliezen plaats en tijd hun waarde en worden we een met de elementen.
Elke ochtend om een uur of 11 wordt ik (Rob) wakker en hoor het gekwebbel of soms gekibbel van Valerie en Rosalie die al met Conny in de kuip zitten.
Conny heeft dan al het ssb netje met de Bojangles en de Dingo achter de rug en heeft als het een goede moeder betaamt al ontbijt geserveerd aan de dames.
Zo rond enen wordt er dan geluncht, waarna Conny gaat slapen, de dames film gaan kijken en ik wat mails verstuur en lees.
Om 16 uur is dan het inmiddels befaamde snacktime moment met een blikje fris en chips, waarna ik ga slapen, de meiden wat voor zichzelf doen en Conny het avondeten te voorschrijf tovert uit de kombuis.
Zelfs in deze simpele nooit stilstaande kombuis weet Conny met de voorraad die we bij ons hebben de heerlijkste gerechten klaar te maken.
Na het avondeten doe ik dan om acht uur het ssb netje, waarna alle dames gaan slapen en ik de eerste nachtwacht draai.
De volgende morgen rond 11 uur ........
Een leven met weinig stress en een simpele agenda dus.
De kinderen vermaken zich steeds beter aan boord, Rosalie is druk met haar klei en begon donderdag ook een hut te bouwen en Valerie probeert in een week Harry Potter 5 uit te lezen.
We merken wel dat we noordelijker komen, de temperatuur daalt en steeds dichterbij het Azoren hoog neemt de wind af.
In de nacht van woensdag op donderdag doe ik tijdens mij tweede nachtwacht voor het eerst een lange broek aan, de volgende nacht maak ik mijn outfit compleet met een thermoshirt.
Het moet niet gekker worden en met kippenvel en pijn in mijn hart denk ik terug aan onze heerlijke tijd en zwoele nachten in de Carieb.
Over de wind hebben we dan weer niets te klagen, we zeilen heerlijk sinds ons vertrek uit St Maarten.
Op vrijdag 18 mei om 14.30u is de wind dan echter toch op en moet de motor aan.
Het voordeel van de windstilte is een spiegelgladde oceaan waardoor het ook aan boord heerlijk rustig is en je alles weer kunt doen alsof je in de haven ligt.
De dames bouwen hutten en ... er kan gezwommen worden.
Mentaal gezien vind ik dat laatste toch wel een dingetje in 6000 meter diep water, maar de dames hebben hier minder last van en zo frissen we ons weer eens lekker op.
Het is trouwens wel een fantastisch gezicht wanneer je met je duikbril op naar beneden tuurt in het onmetelijke diep blauwe water waar de zon nog ver in door weet te dringen.
Op zondag dobberen we naast de Bojangles en wordt er weer gezwommen, op een gegeven moment zit de hele Bojangles crew bij ons aan boord en dobbert hun boot onbemenst rond.
Verder wordt er aan boord geknutseld, worden er spelletjes gespeeld en relaxen we heerlijk.
De nadelige kant van het motoren is de constante herrie binnen in de boot, dus we zijn blij als zondagmiddag de spinnaker omhoog kanen we WW'er wat kunnen zeilen.
Samen met de Bojangles varen we zo beide met onze mooi gekleurde zeilen de bovenkant van het hogedrukgebied tegemoet, waar ons naar beloofd een westen wind wacht om ons verder naar de Azoren te brengen.
We hebben er inmiddels 1100 mijl opzitten dus we schieten aardig op, eind mei begin juni hopen we er te zijn.
Als ik het bovenstaande zo bekijk dan hebben we het aan boord tot nu toe goed met elkaar in een omgeving zonder afleiding en voel ik mij gelukkig met mijn dames om mij heen.
Aan boord draaien wij ons dagschema en zo glijdt ook dag na dag voorbij.
De ene dag vloeit via de nachtwachten in de andere over.
Zo verliezen plaats en tijd hun waarde en worden we een met de elementen.
Elke ochtend om een uur of 11 wordt ik (Rob) wakker en hoor het gekwebbel of soms gekibbel van Valerie en Rosalie die al met Conny in de kuip zitten.
Conny heeft dan al het ssb netje met de Bojangles en de Dingo achter de rug en heeft als het een goede moeder betaamt al ontbijt geserveerd aan de dames.
Zo rond enen wordt er dan geluncht, waarna Conny gaat slapen, de dames film gaan kijken en ik wat mails verstuur en lees.
Om 16 uur is dan het inmiddels befaamde snacktime moment met een blikje fris en chips, waarna ik ga slapen, de meiden wat voor zichzelf doen en Conny het avondeten te voorschrijf tovert uit de kombuis.
Zelfs in deze simpele nooit stilstaande kombuis weet Conny met de voorraad die we bij ons hebben de heerlijkste gerechten klaar te maken.
Na het avondeten doe ik dan om acht uur het ssb netje, waarna alle dames gaan slapen en ik de eerste nachtwacht draai.
De volgende morgen rond 11 uur ........
Een leven met weinig stress en een simpele agenda dus.
De kinderen vermaken zich steeds beter aan boord, Rosalie is druk met haar klei en begon donderdag ook een hut te bouwen en Valerie probeert in een week Harry Potter 5 uit te lezen.
We merken wel dat we noordelijker komen, de temperatuur daalt en steeds dichterbij het Azoren hoog neemt de wind af.
In de nacht van woensdag op donderdag doe ik tijdens mij tweede nachtwacht voor het eerst een lange broek aan, de volgende nacht maak ik mijn outfit compleet met een thermoshirt.
Het moet niet gekker worden en met kippenvel en pijn in mijn hart denk ik terug aan onze heerlijke tijd en zwoele nachten in de Carieb.
Over de wind hebben we dan weer niets te klagen, we zeilen heerlijk sinds ons vertrek uit St Maarten.
Op vrijdag 18 mei om 14.30u is de wind dan echter toch op en moet de motor aan.
Het voordeel van de windstilte is een spiegelgladde oceaan waardoor het ook aan boord heerlijk rustig is en je alles weer kunt doen alsof je in de haven ligt.
De dames bouwen hutten en ... er kan gezwommen worden.
Mentaal gezien vind ik dat laatste toch wel een dingetje in 6000 meter diep water, maar de dames hebben hier minder last van en zo frissen we ons weer eens lekker op.
Het is trouwens wel een fantastisch gezicht wanneer je met je duikbril op naar beneden tuurt in het onmetelijke diep blauwe water waar de zon nog ver in door weet te dringen.
Op zondag dobberen we naast de Bojangles en wordt er weer gezwommen, op een gegeven moment zit de hele Bojangles crew bij ons aan boord en dobbert hun boot onbemenst rond.
Verder wordt er aan boord geknutseld, worden er spelletjes gespeeld en relaxen we heerlijk.
De nadelige kant van het motoren is de constante herrie binnen in de boot, dus we zijn blij als zondagmiddag de spinnaker omhoog kanen we WW'er wat kunnen zeilen.
Samen met de Bojangles varen we zo beide met onze mooi gekleurde zeilen de bovenkant van het hogedrukgebied tegemoet, waar ons naar beloofd een westen wind wacht om ons verder naar de Azoren te brengen.
We hebben er inmiddels 1100 mijl opzitten dus we schieten aardig op, eind mei begin juni hopen we er te zijn.
Als ik het bovenstaande zo bekijk dan hebben we het aan boord tot nu toe goed met elkaar in een omgeving zonder afleiding en voel ik mij gelukkig met mijn dames om mij heen.
Positie maandag 21 mei 1.00u utc: 34.35.360N 55.40.613W
Cog 44 graden
Sog 4 knopen
Reacties
Een reactie posten