3 lifestyles: overtochten, het dagelijks leven en vakantie.

Het is stil als ik dit blog schrijf, als afsluitende opdracht voor school schrijft Valerie in haar dagboek en Rosalie leest een boek. Stil, dat gebeurt niet vaak met de kinderen om ons heen. Het is heftig en intens om elke dag met z’n vieren te zijn. De stilte en rust die we ook hoopten te vinden is er maar op weinig momenten. Nu we ongeveer 100 dagen op pad zijn dringt dat besef tot ons door. Er is hier een andere werkelijkheid, hier op de Canarische eilanden begint ons echte vertrekkersbestaan. Althans, zo voelt dat. We zijn eindelijk gewend aan het leven onderweg. Een leven met pieken en dalen, zoals dat thuis ook is. Dus voor diegenen die jaloers zijn, ook hier bestaat het leven uit hard werken, zeurende kinderen, maar dat alles wordt omlijst door heel veel zonneschijn, veel nieuwe vrienden, sterrenhemels, zonsondergangen, mooie eilanden, witte stranden en palmbomen. Kortom: een heel mooi leven. Geen vakantie, maar een heel mooi leven! We kunnen echt genieten, maar dat is niet de hele dag door. Het is eigenlijk onbeschrijflijk zoals het leven zich op zo’n boot vormt. In dit blog proberen we een inkijkje te geven in ons leven.

ff een momentje samen tijdens de oversteek naar Lanzarote

Overtochten

Tijdens overtochten ervaren we denk ik de meest intense momenten van rust en genieten we bijna elk moment van elkaars gezelschap. Tijdens de laatste overtocht van 5 dagen naar Lanzarote hebben we jullie laten meegenieten via korte blogs. (onderweg publiceerden we 3 blogs die we niet via Facebook konden posten, dus als je tijdens volgende overtochten wilt meegenieten van ons wel en wee, abonneer je dan even op ons blog, dan komt elk nieuw blog als e-mail bij je binnen).  Tijdens zo'n overtocht komen de meisjes tot rust, genieten we van de stilte, luisteren boeken, luisteren muziek, lezen boeken, kijken films, slapen veel, komen buiten gezellig kletsen, of ’s nachts tijdens de nachtwacht even buiten sterren kijken.

muziekje of luisterboek op en chillen maar!

Tijdens de vele momenten dat Rob en ik samen buiten zitten mijmeren we dan over de toekomst, over de zin van het leven, dat is mooi. We dromen ook nog steeds over het verlengen van onze reis, misschien een half jaar werk zoeken op Curaçao ofzo en dan nog een jaar erachteraan plakken. Maar wellicht blijft het bij dromen. Ook mijmeren we over wat Rob na de reis gaat doen. Ik wil graag terug naar Windesheim, maar Rob weet het nog niet. Hij is er nog niet over uit. Ach, we zijn pas 100 dagen op pad, dus nog ca. 300 te gaan om er achter te komen. En nog heel veel overtochten vol mijmeringen. Rob luistert veel muziek of cabaret tijdens de overtochten, ik lees veel. We hebben een flink arsenaal aan digitale boeken mee, dus daarmee kom ik de tijd wel door. Ook denken en lezen we over de zin van het leven. Ik probeer de Bijbel te lezen, maar ik blijf het een weinig boeiend boek vinden, zeker om van A tot Z te lezen. Dus halverwege Genesis, hop ik naar Openbaringen. Hoe komt dat toch, andere boeken lees ik in 1 ruk uit, de Bijbel, daar moet ik echt voor gaan zitten. In het voorwoord van het boek ‘De Pelgrimstocht naar Santiago’ van Paulo Coelho staat iets wat mij daarin troost: “Alle mensen zijn uitverkoren als ze, in plaats van zich af te vragen ‘wat doe ik hier’, ervoor kiezen iets te doen wat geestdrift wekt in hun hart. Dáár, in die geestdrift, ligt de poort van het paradijs, de liefde die verandert, de keuze die ons naar God leidt. Die geestdrift is het die ons met de Heilige Geest verbindt, en niet het honderd-, duizendmaal lezen van klassieke teksten. De wil en de bereidheid om het leven als een wonder te beschouwen maken dat er wonderen gebeuren, en niet de zogenaamde ‘geheime rituelen’ of ‘inwijdingsbevelen’. Om kort te gaan, de mens wordt mens door te besluiten zijn bestemming te verwezenlijken en niet door allerlei theorieën op te stellen over het mysterie van het bestaan. En hier ben ik. Iets voorbij de helft van de weg die mij naar Santiago de Compostela leidt.”

En hier zijn wij, iets voorbij een kwart van de weg die ons weer terug naar huis leidt…..

Zeilen richting Tenerife (foto by SY Antares)

Het dagelijks leven

Ja ook hier is er sprake van een dagelijks leven. Buiten de overtochten waarin de dagen relaxed zijn en er niet zoveel hoeft, zijn er de dagelijkse beslommeringen wanneer we voor anker liggen of in een haven. De dagelijkse werkzaamheden begint met het zwaarste deel: school. Naast klusjes, afwas en koken zijn er andere werkzaamheden die regelmatig terugkeren en die gemiddeld meer tijd kosten dan gewoonlijk: boodschappen, de was doen en sociale contacten. Boodschappen doen we regelmatig, omdat we het meestal lopend doen, dus niet zoveel tegelijk kunnen meenemen. Echt wel anders dan de wekelijkse pick-up bij Albert Heijn op vrijdagmiddag. Alhoewel de grote aankopen voor de oversteek gelukkig wel werden thuisbezorgd. Veel supermarkten doen gratis dat vanaf een bepaald bedrag. Dan de was, dat is een verhaal apart. 1 keer in de 2 weken is het wasdag, dat wil zeggen dat we op zoek gaan naar een wasserette (meestal bij de haven) en vervolgens de hele dag heen en weer lopen om de wasmachine en droger aan te zetten (of op je beurt wachten als er een rij is). Als je je daarop instelt en een goed boek bij de hand hebt, is dat best relaxed. Het dagelijks leven is intensief, vaak met z’n vieren op een kleine ruimte, maar zoals dat in het bedrijfsleven ook gaat zijn we na 100 dagen redelijk ingewerkt en kunnen we er steeds beter mee omgaan. Na 100 dagen weten we hoe alles moet, waar alles ligt, hebben we elkaar op een nieuwe manier leren kennen en zijn we dus ingewerkt!

boodschappen doen is geen sinecure, gelukkig worden ze bezorgd

Vakantie

Je zou zeggen dat we 1 grote vakantie hebben, vaak voelt het ook wel zo, maar door de eerder genoemde dagelijkse werkzaamheden, komen we in een ritme en dat voelt af en toe als een soort van werk. Ik werk gewoon 5 dagen in de week als juf en Rob als klusjesman.
Op Lanzarote besluiten we een week geen school te doen en herfstvakantie te nemen. Heerlijk, elke dag weekend, ’s ochtends mogen de kids lekker even filmpje kijken of op de iPad en spelen in en om de boot. In de middag gaan we naar het zwembad in de haven, wat een luxe!! Tijdens deze vakantie ontmoeten we ook weer leuke nieuwe mensen, de overwinteraars van de Luna Verde, de Schotse kinderen Caspar en Nina van de Antares waarmee de kinderen voorzichtig Engels leren praten. En voor het eerst sinds de vertrekkersdag de bemanning van de Bojangles. En als klap op de vuurpijl, of eigenlijk als klappen op de vuurpijl de ontmoetingen met Sanne en Duncan, vrienden van Valerie uit Nederland die hier toevallig op vakantie zijn. Sanne is met haar ouders en broertje in Puerto del Carmen en komen gezellig aan boord in Marina Rubicon (naast Playa Blanca). Sanne mag blijven logeren, dus dat wordt één groot feest. De meiden kletsen, zwemmen en chillen samen terwijl ze naar muziek luisteren! Een paar dagen later komt ook de familie Frank aan boord met vriendje Duncan. Wat een gezelligheid. Val vindt het super haar vrienden te zien en ze even een inkijkje te geven in haar leventje aan boord.

De familie Veerman aan boord! 

En een paar dagen later de familie Frank!

Valerie making new friends!

We huren een dag een auto en rijden het hele eiland rond. Echt een bijzondere plek, het eiland is heel kaal, er groeit bijna niets, is bezaaid met lavastenen, maar als er dan iets verandert aan het landschap , dan valt dat gelijk op. Wij vonden het indrukwekkend om te zien.

1 van de weinige witte zandstranden op Lanzarote 

playa Papagayo op Lanzarote

mysterieus lava landschap op Lanzarote

Nu liggen op het eiland Gomera, nadat we vorige week nog een tussenstop maakten op Tenerife waar we groot inkopen hebben gedaan voor de oversteek. We besluiten een dagje schoolreisje te doen en huren een auto om het eiland te verkennen. Echt een absolute aanrader hier een keer wat langer te vertoeven om te wandelen. Vanuit de haven zien wij alleen rotsen, maar als je een 20 minuten weg rijdt van de kust wordt het landschap steeds groener, boven op de bergen zijn enorme bossen met ontelbaar veel bomen, allemaal bedekt met een laagje mos. Echt een zeer bijzonder tafereel. Af en toe vliegt er een wolkje voorbij. We eindigen de dag heel relaxed in het plaatse Gran Valle del Rey, waar Duitse pensionado's en hippies vredig samen leven. Op het strand voeren de hippies hun optredens uit en hangen ze allemaal met een biertje op de boulevard: Don't worry, be happy!

Hieronder de foto's van La Gomera:

lunch bij de legendarische la Montana

in de buurt van Hayas

wandeling door het oerwoud van La Gomera

Gran Valle del Rey in de verte