Dolfijnen en geduld, heel veel geduld.

Ons geduld wordt aardig op de proef gesteld. Hemelsbreed zijn we sinds vorige week zo'n 200 km opgeschoten... We liggen, wederom verwaaid, al dagen in Fécamp. Vanochtend nog stonden we paraat om te gaan, maar tegen windkracht 5-6 in opkruisen leek ons toch geen goed plan, dus nog een dagje Fécamp, dag 5 al.

Zaterdag 29-7 vertrekken we uit Duinkerke met een vrij harde tegenwind, maar de wind is iets minder hard dan de dagen ervoor, dus besluiten we een stukje west te varen naar Calais. Het wordt een hobbelig tochtje, maar met de zeeziekte gaat het goed, alleen Rosalie gooit haar hele maaginhoud even in de gootsteen in de keuken... In Calais is het onrustig vanwege de kermis, dus na 2 dagen zijn we daar wel weer klaar. Wat een herrie! Of het komt door de herrie om ons heen weten we niet, maar de boot lijkt af en toe te klein voor ons viertjes en dan komen de eerste irritaties. Ook wat dat betreft is het even inslingeren, maar na een paar aanvaringen en goede gesprekken geven we elkaar wat meer ruimte. De kinderen vinden de kermis geen enkel probleem ;-). En ze vermaken zich nog steeds uitermate goed met hun inmiddels goede vrienden Tim en Jelle van de Tijd die nog steeds met ons op vaart. Ook wij vinden het gezellig met Anouk en Michiel (je kunt hun verhalen lezen op eigenwijsophetwater.blogspot.nl).

Maandag neemt de wind af en besluiten we dit moment te pakken en een nacht door te varen. Al motor-zeilend varen we zo de nacht door en komen dinsdag rond het middaguur aan in Fécamp. Een prachtige tocht qua weer en uitzicht, maar wind, ho maar! Dat leverde wel prachtige vergezichten op én heel verbaasde gezichten van de kinderen als ze 's ochtends op zee wakker werden"huh, waar zijn de golven?" En: "wat ziet de zee er gek uit" (zo plat als een pannenkoek).

Een spiegelgladde zee in de ochtend ter hoogte van Dieppe

Wij slapen die nacht heerlijk op het geronk van de motor. Blijkbaar vindt de plaatselijke hangfauna het geronk van de motor ook leuk, want ik (Conny) krijg in de vroege ochtend bezoek van een knalgeel vogeltje en als klap op de vuurpijl zwemt er een hele school dolfijnen rond de boot, die vooral door Valerie en Rosalie met gejuich worden ontvangen. Zo snel hebben we ze nog nooit achter hun iPad vandaan zien komen!

Dolfijnen op weg naar Fécamp!

Onderweg praten we af en toe via de marifoon met de Tijd en we blijven dicht bij elkaar. Ook worden we opgeroepen door andere schepen die we kennen: Dennis van de Bodyguard en Jeroen en Marjan van de Biche Blanc. Vanaf nu zal dat niet vaak meer gebeuren dat we (afgezien van andere vertrekkers) onderweg bekende bootjes tegenkomen.

Met de bijna continue harde (zuid)-westen wind is het lastig de goede kant op te komen, dus als er dan een keer geen wind is pakken we dat moment. Dat moment komt er hopelijk dit weekend aan met een beetje zon erbij. Maar tot die tijd hebben we geduld én een leuke tijd in Fécamp waar we wandelingen maken naar de bunkers bij Cap Fagnet, over de boulevard en naar het plaatselijke zwembad.

Hieronder een foto-impressie van de afgelopen week: