s/y AGAPE

Vanavond om 00:00 uur is het nog 100 dagen tot vertrek! Wel ff een momentje en voor de gelegenheid hebben we een countdown op ons blog geplaatst. Langzaamaan beginnen we echt toe te werken naar het moment van vertrek, we hebben alvast onze sportabonnementen opgezegd per 22 juli, afspraken voor nieuwe paspoorten ingepland bij de gemeente, bezoek aan de optometrist voor de meiden in juni voor het geval ze nog een nieuwe bril moeten, tandarts bezoeken ingepland, etc. En nu wordt het wel heel echt ....... deze maand gaan we allebei onze ontslagbrief indienen op het werk. Let the final countdown begin!

Weer een belangrijke stap op weg naar 22 juli: ons huis te huur zetten. Inmiddels wonen we zo'n 10 weken op Spui 6 en we vinden het er heerlijk. Voor ons gevoel wonen we midden in de natuur, de vogels fluiten ons de hele dag tegemoet, een specht tikt vrolijk tegen de boomstammen en het wordt elke dag groener om ons heen. Het strand is om de hoek, dus regelmatig genieten we tijdens een avondwandelingetje van de zonsondergang. De meiden zijn ook gewend en vinden de buurt erg leuk, omdat er veel doen is voor ze, aldus Valerie. Skatepark en strand om de hoek. Ook school is dichtbij. De meiden vinden het heerlijk om elke ochtend met papa (en soms mama) langs het water naar school te wandelen. Het huis zelf bevalt ook erg goed. De kleinere oppervlakte zit ons niet in de weg, want we hebben een stuk minder spullen. De huiskamer is gezellig, de keuken super praktisch en de nieuwe badkamer fijn. Onze slaapkamer op zolder is lekker rustig; in het weekend kunnen we uitslapen zonder dat de...

Waarom? Daarom? Veel vragen komen op ons af van mensen die over onze plannen horen. Al honderden keren vertelden we wat we gaan doen en vaak krijgen we dan ook deze vraag. Hoe komen jullie er op om zoiets te doen? Af en toe voel je je ook wel een alien tussen iedereen die bezig is met carrière, nieuwe auto, groter huis, meer, meer, meer. Wij gaan tegen de stroom in. Kopen een kleiner huis en doen spullen weg. Zaterdag 1 april voelden we ons even normaal. Toen organiseerde het blad Zeilen een dag voor vertrekkers zoals wij. Boten en bemanningen die ook aankomende zomer gaan vertrekken. Sommigen net als wij voor 'maar' een jaar, sommigen voor meerdere jaren en enkelen voor onbepaalde tijd. Heerlijk om in gezelschap te zijn van mensen die dat normaal vinden, die snappen waar we mee bezig zijn, die snappen hoe het voelt en wat het met je doet. Toch blijft het antwoord op de vraag 'waarom doen jullie dit eigenlijk' best lastig te beantwoorden en dat lukt ook eigenlijk niet ...