s/y AGAPE

Sinds een uur hebben we land in zicht! Wat een tocht! 2520 mijl (ca 4500km) gebaren in 18 dagen en 16 uur. We komen straks aan in de haven van Horta. In onze lange broek en truien staan we op de uitkijk en zien we een ruig eiland voor ons opdoemen. Weer een nieuw land om te ontdekken en daar hebben we zin in. Nog 5 mijl te gaan en dan leggen we rond 13:00 uur plaatselijke tijd aan. We hopen op een plek in de haven, maar van de Bojangles, die gisteren avond zijn aangekomen, horen we dat dat lastig is, de haven is overvol. Dagelijks komen er op dit moment zo'n 25 schepen per dag aan en vertrekken er 15. We zien wel, anders gooien we ons anker uit. Vanavond is er al voor ons gereserveerd in het legendarische café Peter Sport, waar oceaanzeilers van over de hele wereld samen komen om de oversteek te vieren. We zijn echt super dankbaar dat het zo goed is verlopen en dat we straks veilig en wel in de haven liggen. Land in zicht, de bubbels staan koud, Valerie heeft Harry Potter 7 bi...

Update dag 17 t/m 19 naar de Azoren De langste tocht tot nu toe was die van Kaapverdië naar Suriname. Daar deden we 16 dagen over. Toen moesten we er niet aan denken dat de terugtocht nog langer zou zijn. Maar nu het zover is maken een paar dagen meer eigenlijk niet uit. Vanaf dag 1 kijken we al uit naar de aankomst, maar de dagen vliegen voorbij, dus ook deze laatste loodjes komen we wel door. Door veranderende wind en weer is deze tocht wel afwisselender dan de tocht naar Suriname. Ook doordat we geen enkele last hebben van zeeziekte is het allemaal beter vol te houden. De zwempauze halverwege heeft ons ook echt goed gedaan ,was een soort mini vakantie tijdens de oversteek. Na de rustige zaterdag gaat het zondag weer waaien. Windje van achteren en we maken lekker voortgang, we lopen zo rond de 130/135 mijl per dag. De Bojangles loopt weer aardig op ons uit en dat is ok, we houden 6 x per dag even kort contact via de SSB. We puzzelen samen met Roelof en de Bojangles op de meest ef...

Donderdag is een beetje een spannende dag. Vandaag krijgen we meer wind en golven en wellicht (onweers) buien. We zijn uitgeweken naar her zuiden om te harde wind te voorkomen. We hopen dat we ver genoeg zuid zijn gegaan. Ook horen we dat er zich een storm ontwikkeld die net op of na het moment van aankomst op de Azoren (eind mei, begin juni) ons kan gaan lastig vallen. Het weer is veranderlijk en depressies verplaatsen zich zonder logica over de weerkaarten, dus er kan nog van alles veranderen, maar toch voelen we ons wat gespannen. Gelukkig valt de storm donderdag mee, wel lekker veel wind zodat we voortgang maken. Alleen zijn de golven flink klotserig wat het leven aan boord erg oncomfortabel maakt. Vrijdag neemt de wind pas in de avond af en de golven ook. Van onze weerman op de kant horen we dat de storm eind eind mei/begin juni zich toch anders lijkt te ontwikkelen zodat wij er geen last van krijgen. Pfff dat scheelt weer een hoop kopzorgen. Door de wind hadden we vrijdag een moo...

Yes, we kunnen weer zeilen, na zondagmiddag op de spinnaker die we voeren als gennaker, kunnen we weer zeilen op grootzeil en genua, de motor kan uit en dat scheelt een hoop lawaai. Op maandagochtend om 8 uur gijpen we en gaan op 35 graden noorderbreedte pal oost varen richting de Azoren. De golven komen nu schuin van achteren en dat is weer even wennen, we rollen lekker van gangboord naar gangboord, maar al snel zijn we hier weer mee vertrouwd ook al klinkt er wel eens een krachtterm als er weer eens wat of iemand door de kajuit wordt geslingerd. Ik lig net lekker in bed, hoor ik Conny roepen 'walvis, walvis!', en ja hoor op nog geen 30 varen we langs een in onze ogen gigantisch beest. Hij of zij is zeker zo groot als onze boot en lijkt lekker te liggen dutten of rond te hangen, af en toe een blaas gevend. Wat een magnifiek gezicht en wat zijn we ook blij dat we er niet tegenaan gevaren zijn. De rest van de dag volgen we ons gewone ritueel. Dinsdag hebben we een beetje een off...

Mijl na mijl glijdt onder de Agape door, onverstoorbaar vervolgt zij uren en dagen haar weg naar het noord oosten. Aan boord draaien wij ons dagschema en zo glijdt ook dag na dag voorbij. De ene dag vloeit via de nachtwachten in de andere over. Zo verliezen plaats en tijd hun waarde en worden we een met de elementen. Elke ochtend om een uur of 11 wordt ik (Rob) wakker en hoor het gekwebbel of soms gekibbel van Valerie en Rosalie die al met Conny in de kuip zitten. Conny heeft dan al het ssb netje met de Bojangles en de Dingo achter de rug en heeft als het een goede moeder betaamt al ontbijt geserveerd aan de dames. Zo rond enen wordt er dan geluncht, waarna Conny gaat slapen, de dames film gaan kijken en ik wat mails verstuur en lees. Om 16 uur is dan het inmiddels befaamde snacktime moment met een blikje fris en chips, waarna ik ga slapen, de meiden wat voor zichzelf doen en Conny het avondeten te voorschrijf tovert uit de kombuis. Zelfs in deze simpele nooit stilstaande kombuis weet ...

Wat een gehobbel weer! De boot ligt geen 10 seconden stil. We varen aan de wind, maar door de zeegang niet rustig op 1 oor, maar het lijkt alsof elke golf even met onze boot wil spelen. Over spelen gesproken, op dag 1, helemaal vergeten te vermelden, werden we eindelijk eens weer verrast door een dolfijnen show rondom de boot! Het geschommel maakt het lastig om door de boot te bewegen; koken, afwassen, toiletgebruik is allemaal een interessante uitdaging om rechtop te blijven. Het cardanisch kooktoestel verschoof ineens door een loszittend schroefje, dus het loeizware ding moest eruit en schroef aangedraaid. Een erg ingewikkeld klusje met deze zeegang, maar klus geklaard. We worden steeds behendiger op zee en worden gelukkig niet meer gehinderd door zeeziekte. Wel is het in de boot nog steeds erg warm, maar buiten koelt het voelbaar af. Overdag is op het achterdek in de wind al een vestje nodig en de nachten worden ook frisser. Dag warme Carieb, we will miss you ;-( We schieten wel lek...

Hierbij een eerste update van onze oversteek naar de Azoren. Aan boord gaat alles goed, we zijn zelfs niet zeeziek na al die maanden aan boord op ankerplekken. We pakken ons 'oversteekritme' weer snel op: wachtlopen, slapen, ontbijten,slapen, lezen, slapen, lunchen, slapen, film kijken, slapen, snacktime, slapen, avondeten, wachtlopen, etc. Het slapen wordt vooral door mij en Conny gedaan om zo voldoende slaap te krijgen in combinatie met de gebroken nachten. We varen samen op met de Bojangles en dat geeft een prettig gevoel, toch niet helemaal alleen op deze grote oceaan. Via de ssb hebben we contact met andere Nederlandse boten die nog op St Maarten liggen. Momenteel hebben we nog een lekker windje om te zeilen, maar we zijn benieuwd hoe lang dat nog duurt. Het Azoren hoog met zijn windstiltes komt dichterbij, dan zal helaas de motor aan moeten. Onze positie om 15 mei 17u utc: 25-34N 60-34W Cog 20 Sog ca 5 knopen

Als we vertrekken uit Martinique, zijn we in de veronderstelling dat we het mooiste gedeelte van de Carieb hebben gehad. Vanaf hier komen we in de gebieden waar orkaan Irma en Maria hebben huisgehouden vorig jaar. We horen dat de eilanden zich maar langzaam herstellen en bereiden ons dus voor op minder mooie plekken. Wel maken we nog een paar tussenstops, want in 1 keer naar Sint Maarten is ook geen optie. We horen van boten die voor ons varen dat het allemaal wel meevalt met de schade en gaan toch op ontdekking in Dominica en Barbuda. We worden verrast door deze twee parels van de Carieb. Dominica Vanuit Martinique zeilen we in een prachtige dagtocht naar het noorden van Dominica, Porthsmouth. We willen een korte stop maken, dus gaan direct de volgende dag op zoek naar een huurauto. De volgende dag kunnen we een Jeep huren (andere auto's hebben ze hier niet, maar de meiden zijn blij met de Jeep). De eerste dag struimen we door het dorpje. We zien veel schade, maar er wordt o...