s/y AGAPE

Terwijl ik dit schrijf bekruipt me een gemengd gevoel van blijdschap en verdriet. Blij omdat we bijna veilig in Nederland zijn, verdriet omdat deze droom bijna voorbij is. Nog 1 keer de boot klaarmaken voor onze laatste overtocht. “Of zullen we toch stiekem zuid varen, naar A Coruna en van voren af aan beginnen?”, vraagt Rob aan de meiden. “Neeeee, nu we er bijna zijn, willen we naar Nederland”zeggen ze. Ineens toch sneller dan gedacht, omdat er wat wind is en het er na begin augustus niet zo gunstig uitziet. We gaan dan nog genieten van een paar weken vakantie in eigen land en ik ga half augustus weer aan het werk. Afgelopen weken in Engeland waren ook heerlijke vakantieweken, alhoewel we pas eergisteren school afrondden, omdat we door de oversteek en een bezoek van mijn ouders in Engeland 2 weken niks konden doen. Twee mooie rapporten en een trotse juf! dolfijnen tijdens de oversteek naar Engeland Wildlife tijdens de oversteek Tijdens de oversteek van de Azoren naar E...

Eindelijk kunnen we direct op ons doel afkoersen! Op de motor, dat dan wel, maar dat vinden we nu even niet zo erg. Donderdag en vrijdag proberen we zo hoog mogelijk aan de wind te koersen, maar over de ene boeg varen we dan naar het zuiden van Bretagne en over de andere boeg westelijk van Ierland. Wel kunnen we lekker zeilen en leggen ons er maar gewoon bij neer. Gisteren viel de wind helemaal weg en sindsdien motoren we over een spiegelgladde zee recht op ons doel af. We krijgen veel bezoek: we zien een walvis en grienden. En een grote groep dolfijnen speelt in onze boeggolven. Het blijft een gaaf gezicht die beesten te zien duiken en springen. Het water is kraakhelder, dus je ziet ze regelmatig wegduiken in de diepte, om dan op hun zij weer terug omhoog te komen. Ze houden hun kop schuin om naar ons te kunnen kijken, zo bijzonder. Ze zijn donkergrijs met een witte buik, prachtige beesten. Naast leven zien we voor het eerst ook vrij veel afval; lege flessen, jerrycans, stukken hout, ...

Was in onze vorige blog alles nog rustig en de zeilpakken ongebruikt, hoe anders is het nu! Maar het begon rustig, want vlak voor onze douchebeurt maandag komt er tijdens de lunch een walvis langs. We liggen zonder motor aan rustig te dobberen en ineens zien we een spuit van het grote zwarte beest. Zo gaaf! Foto's volgen. De wasbeurt is heerlijk en daarna de pruttel weer aan. Dinsdag is er iets meer wind dan voorspeld, dus kunnen we heerlijk zeilen. Het weer is nog steeds zomers, maar niet voor lang. Woensdag wordt het langzaamaan kouder en het gaat ook harder waaien. Volgens de voorspellingen krijgen we woensdag op donderdag de hardste wind, dus reven we de zeilen flink. En niet voor niets! Omdat we aan de wind zeilen, wordt het al snel oncomfortabel en als in de vroege ochtend van donderdag een reuzegolf het nodig vindt onze hele boot te overspoelen en via de buiskap tot in de salon te komen, zijn we er klaar mee. Met de wind mee weglopen zou het comfort aan boord verhogen, maar ...

Echt veel hebben we niet te vertellen over de oversteek tot nu toe. Het weer is fantastisch, dus de zeilpakken die we hebben klaar gelegd liggen nog ongebruikt te wachten op echt Engels weer. Maar het is zomer. Beetje jammer dat er weinig wind is en dat we sinds vertrek ongeveer de helft van de tijd hebben moeten motoren. De zeilmomenten waren echter fantastisch, met lichte wind en geen golven zo midden op de oceaan is echt een genot! Nu motoren we door een groot windstiltegebied heen in de hoop dat we dinsdag op woensdag weer een windje krijgen die ons in 1 lange streep naar Engeland blaast. We lezen veel, ik heb tijd om lekkere dingen klaar te maken. Vandaag en morgen alvast wat vooruit koken voor als we weer kunnen zeilen, zodat we dan als we schuin liggen niet hoeven koken. Verwachte aankomst staat nu op zondag 15 juli. Maar dan moet de wind wel echt gaan komen, want we kunnen met de hoeveelheid diesel aan boord nog zo'n 3 1/2 dag motoren. Daarvan gaan we er vandaag en morgen a...

Afscheid nemen van leuke plekjes is duidelijk niet ons sterkste punt. Al heel wat keren blijven we toch nog even een dagje (of meer) extra. Met als goede smoes dat het weer morgen beter wordt, dat die en die boot net zijn aangekomen en het gezellig is nog even te blijven, dat we te laat zijn opgestaan om nog relaxed te kunnen vertrekken of gewoon omdat het plekje zo relaxed is dat we er eigenlijk niet meer weg willen. Dat overkomt ons ook op Sao Jorge. We liggen daar heerlijk, een paar dagen samen met de Quiset en de Dingo. 6 jongens om mee te spelen voor onze meiden en voor ons goed borrelgezelschap! Op een avond is het zo gezellig, dat we na heel veel gezelligheid pas om 3 uur in onze kooi liggen. Nóg een excuus om niet te vertrekken: daar we moeten we echt even van bijslapen. De wind staat steeds tegen, niet hard, maar voldoende reden om te wachten. Maar langzaamaan beginnen er boten te vertrekken en dan wordt het voor ons ook tijd om te gaan. Wat een heerlijke tijd hebben we ...

De Azoren, onbekend, maar zeker niet onbemind. Wat een paradijsjes liggen hier midden op de oceaan! En wat zijn we blij als we daar na 20 dagen op zee aankomen. OK, het is een stuk frisser dan we gewend zijn, maar het is er gezellig, rustig, mooi en het eten en drinken is goed. Als na een paar dagen de zomer ook nog eens begint dan is het plaatje compleet. We chillen vooral veel in Horta op het eiland Faial, krijgen bezoek van Rob's ouders, bezoeken Pico en varen pas na 2 en een halve week verder richting Sao Jorge, een zo mogelijk nog rustigere en mooiere parel. Om deze grootse pracht vast te leggen is nog best lastig, maar we hebben ons best gedaan. Kijk en lees mee over onze weken op de Azoren. We sluiten het blog af met een overdenking over dat wat we het liefst nog even ontkennen: DE TERUGWEG. Zeeleven Voordat we overgaan op de pracht en praal van de Azoren nog even kort de oversteek in beeld: Als je goed kijkt zie je de spuit van de walvis die even daarv...