s/y AGAPE

'We komen er wel, we komen er wel, ook al zijn we er nog niet, zijn we er nog niet' Voor de kenners van Bert&Ernie een bekende zin op de achterbank van de auto richting het zuiden. Maar ook op de boot richting het zuiden doen ze het goed, die twee grappenmakers. Dankzij de Bojangles bij ons aan boord gekomen en Rob herleeft zijn jeugd op weg naar Zuid-Frankrijk. We zijn er nu bijna, nog zo'n 15 mijl voor de boeg en we zoeven met 6,5 knoop richting Sal. Vannacht wat minder wind gehad, dus een ietwat tegenvallende dagafstand van 118 mijl, maar dat maken we nu ruimschoots goed. We hopen uiterlijk 17.00 (UTC) ons anker uit te gooien in de baai bij Palmeira. Daar is het dan een uur vroeger tov UTC. (dus 16.00 uur Kaap Verdiaanse tijd en 18.00 uur NL tijd) Eindelijk! zou je denken, maar zo voelt het nog niet. Best jammer dat we er zijn. Het gaat zo lekker, het leventje op ons kleine bootje bevalt goed zo midden in dat blauwe water. Ik kan de rust voor een middagdutje v...

Tja, eigenlijk niet zoveel te melden, het wordt bijna saai (niet voor ons, maar voor de lezer misschien ;-) We houden nog steeds hetzelfde ritme aan, vandaag is Valerie de hele dag aan het lezen en is vastberaden haar Harry Potter boek (deel 3) waar ze vanochtend in is begonnen, morgen voordat we er zijn uit te hebben. Rosalie heeft een filmkijkdag en Rob en ik lezen veel. Vissen is nog niet succesvol, waarschijnlijk hadden we gisteren net na zonsondergang beet, want de hele lijn is afgebroken. Die was waarschijnlijk toch iets te groot om binnen te halen. Wel zonde van het aas. Hopelijk vandaag wel beet aan het einde van de dag, want we hebben wel zin in Sushi (alles ligt er klaar voor, de nori vellen, de rijst en de kikoman sojasaus). De wind is iets minder geworden en is gedraaid van Oost naar Noord-Oost. We zeilen in 'melkmeisje' formatie en dat gaat heerlijk met zo'n 5 mijl gemiddeld per uur. Afgelopen etmaal hebben we 122 mijl afgelegd. Het gaat echt zo heerlij...

Ook vandaag weer een heerlijk relaxte dag. De wind is wel wat aan het afnemen dus onze snelheid loopt wat terug. Vandaag ook zittend in de kuip school gedaan met de meiden en dat ging best goed. Binnen is het in de ochtend vaak te warm dus zitten we lekker buiten. Verder heeft iedereen vandaag lekker zitten lezen. We hebben nog ongeveer 230 mijl te gaan en verwachten dan ook dat we op zondag aankomen op Sal. Het 'nieuwe' wachtschema bevalt ons goed, we krijg zo allebei voldoende slaap en om 10.00u is Rob dan ook weer wakker. Doordat de wind nog wat meer van achteren komt rolt de boot wel wat meer, wat met name stil liggen tijdens het slapen tot een uitdaging maakt. 17-11-2018 om 16.30 (UTC) Afgelegde afstand vanaf la Gomera: 530 mijl Geschatte ETA op Sal (Palmeira): als we met deze snelheid doorgaan zondagochtend Huidige positie: N20.12.040 W021.13.960 koers: 220 graden

Vanmiddag om 12:00 uur precies waren we halverwege La Gomera en Sal. 379 mijl achter ons en nog 379 mijl te gaan. Afgelopen etmaal hebben we 139 mijl gevaren, dus het gaat echt fenomenaal! De wind is (denken we) nog steeds tussen de 12 en 16 knopen. Misschien af en toe een vlaagje iets meer. Beide zeilen staan vol op en we lopen meestal rond de 6 knopen. Zeilen zoals, wat ons betreft, zeilen bedoeld is. Vandaag waren de golven iets onstuimiger, dus de boot rolt af en toe wat heen en weer. Eten gaat goed, tussen de middag tosti's gemaakt en vanavond ga ik een poging wagen om voor de meiden pannenkoeken te bakken. Enige waar we ons echt nog toe moeten zetten is schoolwerk, wel doen we in de ochtend Squla bordspel, wat ook erg leerzaam is voor de meiden (en voor ons). De wachten gaan goed, we hebben ze iets ingekort en gaan strenger stoppen na 3,5 uur. Betekent dat ik nu ergens voor 8 uur naar bed ga, Rob mij om 11.30 uur wakker maakt enzovoort. Tot ca. 10 uur loopt dat door. De ...

Vanmiddag om 13.00 uur hebben we weer precies 123 mijl afgelegd in 24 uur. Inmiddels is het half 5 en bijna 170 mijl op de teller. Het schiet lekker op. We hadden nog wat verder kunnen zijn, maar gisteravond kwam er ineens een vreemd getik bij de mast. Eerst wisten we niet wat het was, maar later is Rob in het donker toch naar het voordek gegaan en zag daar dat de pin die de giek op z'n plek houdt er bijna uit was. Het lukte niet om te fixen in de nacht, dus grootzeil naar beneden gedaan en de rest van de nacht op de fok gevaren. Prima nacht gehad, goed geslapen. Vanochtend is het Rob gelukt de pin weer vast te zetten en te borgen, dus vanaf 9.00 weer met volle zeilen op. Telkens met zo'n 6 knopen vooruit. En de golven vallen mee. Onze windmeter doet het helaas niet meer, dus we weten niet hoe hard het waait. Volgens de voorspellingen niet harder dan 16 knopen en dat is ook wat ons gevoel zegt, dat het steeds tussen de 12 en 15 knopen waait. Halve wind, af en toe iets schuin v...

Maandag 13 november zijn we om 13u vertrokken van Gomera. Na een trage start met gemiddeld een knoop of 3/4 uiteindelijk toch 123 mijl afgelegd in de eerste 24 uur. Rustige nacht achter de rug, waarin we gisteravond nog de motor even aan moesten, maar sinds ongeveer 1 uur staat er een mooie wind. Aan boord zijn we langzaam aan het inslingeren en krijgt het oversteek leven een plek: film kijken, muziek en cabaret luisteren, gezellig kletsen en eten, dat is het zo'n beetje. School is nog niet gelukt, maar wel heeft Conny met Valerie buiten het SQULA bordspel gedaan. Het is buiten half bewolkt en door de halve tot bakstag wind voelt het een beetje fris en hebben we buiten een vestje aan buiten. Geen leven om ons heen, alleen een zeilbootje ingehaald die zonder AIS nu schuin achter ons vaart. Onze huidige positie (15.15: N26.04.345 en W018.13.629)

Het is stil als ik dit blog schrijf, als afsluitende opdracht voor school schrijft Valerie in haar dagboek en Rosalie leest een boek. Stil, dat gebeurt niet vaak met de kinderen om ons heen. Het is heftig en intens om elke dag met z’n vieren te zijn. De stilte en rust die we ook hoopten te vinden is er maar op weinig momenten. Nu we ongeveer 100 dagen op pad zijn dringt dat besef tot ons door. Er is hier een andere werkelijkheid, hier op de Canarische eilanden begint ons echte vertrekkersbestaan. Althans, zo voelt dat. We zijn eindelijk gewend aan het leven onderweg. Een leven met pieken en dalen, zoals dat thuis ook is. Dus voor diegenen die jaloers zijn, ook hier bestaat het leven uit hard werken, zeurende kinderen, maar dat alles wordt omlijst door heel veel zonneschijn, veel nieuwe vrienden, sterrenhemels, zonsondergangen, mooie eilanden, witte stranden en palmbomen. Kortom: een heel mooi leven. Geen vakantie, maar een heel mooi leven! We kunnen echt genieten, maar dat is niet de ...