s/y AGAPE

Nog ca. 200 mijl te aan tot aan de monding van de Suriname rivier. We tellen de dagen, uren, minuten af. We hebben zoveel zin om er te zijn, we fantaseren over wat we als eerste gaan doen en eten als we aan land zijn! Het kan ons nu niet snel genoeg gaan, dus de laatste loodjes zijn zwaar. De boot schommelt heel erg heen en weer de laatste dagen en dat begint ons nu langzaamaan wel te irriteren. Zin in koken gaat langzaamaan weg en het begint nu toch wel een beetje een sleur te worden. Toch genieten we ook nog steeds, we hebben nog steeds goede wind. Daggemiddeldes van 120 mijl en meer, dus niets te klagen wat dat betreft. Het weer is ook goed, de zon schijnt en het is niet al te warm. We hebben mazzel met het aantal squalls (buien met veel wind) die we over krijgen. We hebben er slechts 3 over gehad, zonder echt heel veel wind. Afgezien van een slechte start en hobbelige golven op enkele dagen hebben we denk ik tot nu toe een perfecte overtocht! Maar nu is het mooi geweest, we hop...

Toepasselijk liedje voor vandaag is 'heen en weer,wat gaat die boot te keer, de boot gaat alle kanten op de wind die blijft maar waaien' van Kabouter Plop. De hele dag gaat de boot heen en weer, van links naar rechts. Alles wat je los laat staan valt om. In de kombuis vooral erg onhandig en daar mis ik regelmatig een paar extra handen, maarja met z'n tweeen in de kombuis past niet. Toch tover ik van alles uit de keuken, vandaag een kruidcake en een brood, een pasta salade en voor vanavond iets van curry. Langzaamaan begint het wel een beetje een sleur te worden. Elke dag is bijna hetzelfde en wordt gedomineerd door het slaapritme. 20 uur ga ik (Conny) naar bed (Rosalie vaak iets eerder, Valerie iets later) en half 12 maakt Rob mij wakker voor de wacht. Om 3 uur wisselen we weer en om half 7 weer. Rob slaapt dan tot 10 uur. 10 uur is het SSB tijd met de andere Nederlandse boten. In de ochtend doen we als de situatie dat toelaat school of educatieve apps op de iPad, we luist...

Yes, we did it? We zijn over de helft! Vanochtend (zaterdag) zijn we de helft van onze oversteek gepasseerd en dat hebben we gevierd met pannekoeken. Voor onze meiden als hoofdgerecht en voor ons als toetje na weer een heerlijke curry met onze zelf gevangen en gefileerde Mahi Mahi, smullen maar. We hebben nu nog ongeveer 850 NM te gaan (even maal 1,8 doen om aan kilometers te komen). De verwachting is nu dat we volgende week zaterdag 23 december in Suriname aankomen, maar dit natuurlijk geheel afhankelijk van de wind. Sinds gisteren zitten we namelijk vrijwel zonder wind. Na dagen met 140 mijl of meer, halen we nu maar net 100 tot 120 mijl per dag. Dat is wel even wennen en weer een lesje in geduldig zijn. Klapperende zeilen, een hobbelende boot en hitte zijn ons lot deze dagen. Naar verwachting gaat het zondag weer waaien en kunnen we weer lekker voortgang gaan maken. Huidige positie 19.30u utc: 10-19N 42-04W

We komen nu echt los lijkt het, los van de tijd. Vanochtend hadden we SSB contact met de Bojangles en moesten we de computer starten om te weten te komen welke dag het vandaag is. Ook is de tijd aan boord zo complex dat we haar maar los laten. Er zijn klokken met Kaapverdiaanse tijd, lokale tijd en tijd in UTC aan boord. Om het weer eenvoudig te maken, laten we de tijd dan ook maar gewoon los en leven op het ritme van onze magen. De afgelopen 2 dagen was het fantastisch weer op de oceaan met een ideale wind om te zeilen. Om als Nederlander toch wat te klagen te hebben; de golven mogen wel wat minder chaotisch worden zodat leven aan boord wat minder energie kost. Verder vermaken we ons nog steeds goed en zijn we bijna op de helft van deze oversteek (nog ongeveer 100 NM tot de helft). Als het zo voorspoedig blijft gaan dan hopen 23 december bij Domburg in Suriname te zijn. Net op tijd voor Kerst. Aan boord zijn de eerste Kerstknutsel inmiddels geprocueerd en staat er een ec...

Het lukte gisteren (dinsdag) niet om via de ssb te mailen, vandaar deze blog een dagje later Het ritme begint bijna eentonig te worden, maar het gaat nog steeds erg goed met ons op de oceaan. Ook schieten we door een constante wind lekker op. Vandaag hebben onze meiden voor het eerst school gedaan op deze oversteek, terwijl wij begrepen hebben dat er in Nederland gestaakt wordt ;-) Ook hebben ze lekker geknutseld aan Kerstslingers. Rosalie heeft ook een aftelslinger tot haar verjaardag op 31 december gemaakt. Daarna zijn we gaan vissen en hadden binnen vijf minuten een mooie Mahi Mahi aan de haak, helaas ..... viel deze bij het binnen halen van de haak :-( Vanmiddag hebben we een start gemaakt met de film Harry Potter deel 2, Roosje vind het toch wel spannend dus deel 3 gaan Valerie en ik (Rob) even samen kijken. Conny en ik lezen wat en doen huishoudelijke klusjes aan boord, wat best een uitdaging is wanneer de boot van gangboord naar gangboord rolt. Als laatste actie vanda...

Vandaag een kleine rollercoaster op de oceaan door hogere en meer chaotische golven. Gezondheid, wind en sfeer aan boord zijn gelukkig nog steeds uitstekend. Samen met de Vagebond en de Bojangles stuiven we op Suriname af. Gisteren 150 mijl in 24 uur, vandaag ook weer een dag oven de 140 mijl, dus dat schiet lekker op. Net als tijdens onze oversteek naar de Kaap Verden zitten we inmiddels goed in ons dagritme. We genieten van de momenten met zijn vieren en ook (meestal in de nacht) met zijn tweetjes. Overdag zijn de golven betoverend om naar te kijken en in te staren, in de nacht word ons de mooiste sterrenhemel voorgeschoteld die we ooit gezien hebben. Ook de innerlijke mens komt niet tekort. Conny tovert de heerlijkste gerechten tevoorschijn en dat is een hele kunst in een kombuis (keuken) die nooit stilstaat. Tot nu toe bereikt al het eten gelukkig keurig onze buiken en vliegt er niets door de lucht en over de vloer. Nu nog wachten op de vangst van den lekker Mahi Mahi...

Valerie en Rosalie zijn allebei weer kerngezond, eten weer goed en buikloop is over. We hebben 'eindelijk' een normale dag op zee. De ervaring die we eerder hadden van genieten tijdens de oversteken is er ook vandaag weer. De zon schijnt, het waait lekker door, maar niet te hard. Er zijn golven, maar die zijn goed te doen. We maken ca. 150 mijl per dag. We kunnen nu binnen alles doen wat we willen, want ondanks de wonderlijke pleisters tegen zeeziekte hadden we de eerste dagen daar toch wel wat last van. We zijn nog steeds dicht bij de andere 3 Nederlandse boten: Bojangles, Vagebond en Panta Rhei en we hebben regalmatig contact over de marifoon. Dat gaat soms over niets, soms over de stand van de zeilen, we delen weerberichten en krijgen van wiskundeleraar Hans uitdagende sommen voor de kinderen om op te lossen. We zijn niet alleen, maar toch wel de hele dag met z'n viertjes. En dat is een fijn gevoel, te weten dat er daarbuiten op deze grote oceaan iemand is die je kan hel...

We hebben een super goede start donderdagavond rond 18:00 uur, lekkere wind en we duiken een stuk richting het zuid-westen. Maar helaas wordt Rosalie in de nacht ziek met een flinke diarree en koorts. Dat duurt de hele dag en ziet er niet zo goed uit vinden wij met 16 dagen oceaan voor de boeg. We zoeken contact met de Radio Medische dienst in Nederland via onze satelliet telefoon en besluiten antibiotica te geven en koers terug te zetten. We balen er enorm van, maar hebben geen andere keuze. Na contact met medezeilers om ons heen en nog een arts aan de wal besluiten we niet vol gas terug te gaan, maar rustig aan op te kruisen noordwaarts en af te wachten hoe Rosalie zich de volgende ochtend voelt. Achter ons liggen nog 3 Nederlandse boten, we hebben SSB contact en we proberen in de ochtend bij elkaar te komen, dan zullen we besluiten of we doorgaan of terug. Het mooie is dat er aan boord van de Bojangles een intensive care arts is en aan boord van de Vagebond een intensive care verple...

We komen met onze bijboot aan op het strand. Tien jongetjes staan te springen om onze bijboot te bewaken. Degene die ons als eerste helpt wijzen we aan. "I guard you boat, capitaine". Prima, betalen doen we achteraf. We lopen een andere wereld in. De meiden kijken hun ogen uit, half afgebouwde huizen, zwerfhonden overal en kinderen in schooluniform. We namen met moeite afscheid van La Gomera, maar nu we hier op de Kaap Verden zijn vinden we het ook weer geweldig. Overal waar we komen vinden we wel iets moois waar we van genieten, dat maakt deze reis zo mooi. Hieronder een verslag van de Kaap Verden. Afrika, een nieuw continent om een klein stukje van te ontdekken. Het strand en ankerplaats op Sal Sal Na de sublieme overtocht vanaf La Gomera (zie eerdere blogs die we elke dag schreven onderweg) komen we zondag 19 november aan op Sal, het meest noord-oostelijke eiland van Kaapverdië. Het lijkt een kale boel vanaf het water. We nemen ons voor de eerste avond aan boord te...