s/y AGAPE

Nog ca. 200 mijl te aan tot aan de monding van de Suriname rivier. We tellen de dagen, uren, minuten af. We hebben zoveel zin om er te zijn, we fantaseren over wat we als eerste gaan doen en eten als we aan land zijn! Het kan ons nu niet snel genoeg gaan, dus de laatste loodjes zijn zwaar. De boot schommelt heel erg heen en weer de laatste dagen en dat begint ons nu langzaamaan wel te irriteren. Zin in koken gaat langzaamaan weg en het begint nu toch wel een beetje een sleur te worden. Toch genieten we ook nog steeds, we hebben nog steeds goede wind. Daggemiddeldes van 120 mijl en meer, dus niets te klagen wat dat betreft. Het weer is ook goed, de zon schijnt en het is niet al te warm. We hebben mazzel met het aantal squalls (buien met veel wind) die we over krijgen. We hebben er slechts 3 over gehad, zonder echt heel veel wind. Afgezien van een slechte start en hobbelige golven op enkele dagen hebben we denk ik tot nu toe een perfecte overtocht! Maar nu is het mooi geweest, we hop...

Toepasselijk liedje voor vandaag is 'heen en weer,wat gaat die boot te keer, de boot gaat alle kanten op de wind die blijft maar waaien' van Kabouter Plop. De hele dag gaat de boot heen en weer, van links naar rechts. Alles wat je los laat staan valt om. In de kombuis vooral erg onhandig en daar mis ik regelmatig een paar extra handen, maarja met z'n tweeen in de kombuis past niet. Toch tover ik van alles uit de keuken, vandaag een kruidcake en een brood, een pasta salade en voor vanavond iets van curry. Langzaamaan begint het wel een beetje een sleur te worden. Elke dag is bijna hetzelfde en wordt gedomineerd door het slaapritme. 20 uur ga ik (Conny) naar bed (Rosalie vaak iets eerder, Valerie iets later) en half 12 maakt Rob mij wakker voor de wacht. Om 3 uur wisselen we weer en om half 7 weer. Rob slaapt dan tot 10 uur. 10 uur is het SSB tijd met de andere Nederlandse boten. In de ochtend doen we als de situatie dat toelaat school of educatieve apps op de iPad, we luist...

Yes, we did it? We zijn over de helft! Vanochtend (zaterdag) zijn we de helft van onze oversteek gepasseerd en dat hebben we gevierd met pannekoeken. Voor onze meiden als hoofdgerecht en voor ons als toetje na weer een heerlijke curry met onze zelf gevangen en gefileerde Mahi Mahi, smullen maar. We hebben nu nog ongeveer 850 NM te gaan (even maal 1,8 doen om aan kilometers te komen). De verwachting is nu dat we volgende week zaterdag 23 december in Suriname aankomen, maar dit natuurlijk geheel afhankelijk van de wind. Sinds gisteren zitten we namelijk vrijwel zonder wind. Na dagen met 140 mijl of meer, halen we nu maar net 100 tot 120 mijl per dag. Dat is wel even wennen en weer een lesje in geduldig zijn. Klapperende zeilen, een hobbelende boot en hitte zijn ons lot deze dagen. Naar verwachting gaat het zondag weer waaien en kunnen we weer lekker voortgang gaan maken. Huidige positie 19.30u utc: 10-19N 42-04W

We komen nu echt los lijkt het, los van de tijd. Vanochtend hadden we SSB contact met de Bojangles en moesten we de computer starten om te weten te komen welke dag het vandaag is. Ook is de tijd aan boord zo complex dat we haar maar los laten. Er zijn klokken met Kaapverdiaanse tijd, lokale tijd en tijd in UTC aan boord. Om het weer eenvoudig te maken, laten we de tijd dan ook maar gewoon los en leven op het ritme van onze magen. De afgelopen 2 dagen was het fantastisch weer op de oceaan met een ideale wind om te zeilen. Om als Nederlander toch wat te klagen te hebben; de golven mogen wel wat minder chaotisch worden zodat leven aan boord wat minder energie kost. Verder vermaken we ons nog steeds goed en zijn we bijna op de helft van deze oversteek (nog ongeveer 100 NM tot de helft). Als het zo voorspoedig blijft gaan dan hopen 23 december bij Domburg in Suriname te zijn. Net op tijd voor Kerst. Aan boord zijn de eerste Kerstknutsel inmiddels geprocueerd en staat er een ec...

Het lukte gisteren (dinsdag) niet om via de ssb te mailen, vandaar deze blog een dagje later Het ritme begint bijna eentonig te worden, maar het gaat nog steeds erg goed met ons op de oceaan. Ook schieten we door een constante wind lekker op. Vandaag hebben onze meiden voor het eerst school gedaan op deze oversteek, terwijl wij begrepen hebben dat er in Nederland gestaakt wordt ;-) Ook hebben ze lekker geknutseld aan Kerstslingers. Rosalie heeft ook een aftelslinger tot haar verjaardag op 31 december gemaakt. Daarna zijn we gaan vissen en hadden binnen vijf minuten een mooie Mahi Mahi aan de haak, helaas ..... viel deze bij het binnen halen van de haak :-( Vanmiddag hebben we een start gemaakt met de film Harry Potter deel 2, Roosje vind het toch wel spannend dus deel 3 gaan Valerie en ik (Rob) even samen kijken. Conny en ik lezen wat en doen huishoudelijke klusjes aan boord, wat best een uitdaging is wanneer de boot van gangboord naar gangboord rolt. Als laatste actie vanda...

Vandaag een kleine rollercoaster op de oceaan door hogere en meer chaotische golven. Gezondheid, wind en sfeer aan boord zijn gelukkig nog steeds uitstekend. Samen met de Vagebond en de Bojangles stuiven we op Suriname af. Gisteren 150 mijl in 24 uur, vandaag ook weer een dag oven de 140 mijl, dus dat schiet lekker op. Net als tijdens onze oversteek naar de Kaap Verden zitten we inmiddels goed in ons dagritme. We genieten van de momenten met zijn vieren en ook (meestal in de nacht) met zijn tweetjes. Overdag zijn de golven betoverend om naar te kijken en in te staren, in de nacht word ons de mooiste sterrenhemel voorgeschoteld die we ooit gezien hebben. Ook de innerlijke mens komt niet tekort. Conny tovert de heerlijkste gerechten tevoorschijn en dat is een hele kunst in een kombuis (keuken) die nooit stilstaat. Tot nu toe bereikt al het eten gelukkig keurig onze buiken en vliegt er niets door de lucht en over de vloer. Nu nog wachten op de vangst van den lekker Mahi Mahi...

Valerie en Rosalie zijn allebei weer kerngezond, eten weer goed en buikloop is over. We hebben 'eindelijk' een normale dag op zee. De ervaring die we eerder hadden van genieten tijdens de oversteken is er ook vandaag weer. De zon schijnt, het waait lekker door, maar niet te hard. Er zijn golven, maar die zijn goed te doen. We maken ca. 150 mijl per dag. We kunnen nu binnen alles doen wat we willen, want ondanks de wonderlijke pleisters tegen zeeziekte hadden we de eerste dagen daar toch wel wat last van. We zijn nog steeds dicht bij de andere 3 Nederlandse boten: Bojangles, Vagebond en Panta Rhei en we hebben regalmatig contact over de marifoon. Dat gaat soms over niets, soms over de stand van de zeilen, we delen weerberichten en krijgen van wiskundeleraar Hans uitdagende sommen voor de kinderen om op te lossen. We zijn niet alleen, maar toch wel de hele dag met z'n viertjes. En dat is een fijn gevoel, te weten dat er daarbuiten op deze grote oceaan iemand is die je kan hel...

We hebben een super goede start donderdagavond rond 18:00 uur, lekkere wind en we duiken een stuk richting het zuid-westen. Maar helaas wordt Rosalie in de nacht ziek met een flinke diarree en koorts. Dat duurt de hele dag en ziet er niet zo goed uit vinden wij met 16 dagen oceaan voor de boeg. We zoeken contact met de Radio Medische dienst in Nederland via onze satelliet telefoon en besluiten antibiotica te geven en koers terug te zetten. We balen er enorm van, maar hebben geen andere keuze. Na contact met medezeilers om ons heen en nog een arts aan de wal besluiten we niet vol gas terug te gaan, maar rustig aan op te kruisen noordwaarts en af te wachten hoe Rosalie zich de volgende ochtend voelt. Achter ons liggen nog 3 Nederlandse boten, we hebben SSB contact en we proberen in de ochtend bij elkaar te komen, dan zullen we besluiten of we doorgaan of terug. Het mooie is dat er aan boord van de Bojangles een intensive care arts is en aan boord van de Vagebond een intensive care verple...

We komen met onze bijboot aan op het strand. Tien jongetjes staan te springen om onze bijboot te bewaken. Degene die ons als eerste helpt wijzen we aan. "I guard you boat, capitaine". Prima, betalen doen we achteraf. We lopen een andere wereld in. De meiden kijken hun ogen uit, half afgebouwde huizen, zwerfhonden overal en kinderen in schooluniform. We namen met moeite afscheid van La Gomera, maar nu we hier op de Kaap Verden zijn vinden we het ook weer geweldig. Overal waar we komen vinden we wel iets moois waar we van genieten, dat maakt deze reis zo mooi. Hieronder een verslag van de Kaap Verden. Afrika, een nieuw continent om een klein stukje van te ontdekken. Het strand en ankerplaats op Sal Sal Na de sublieme overtocht vanaf La Gomera (zie eerdere blogs die we elke dag schreven onderweg) komen we zondag 19 november aan op Sal, het meest noord-oostelijke eiland van Kaapverdië. Het lijkt een kale boel vanaf het water. We nemen ons voor de eerste avond aan boord te...

'We komen er wel, we komen er wel, ook al zijn we er nog niet, zijn we er nog niet' Voor de kenners van Bert&Ernie een bekende zin op de achterbank van de auto richting het zuiden. Maar ook op de boot richting het zuiden doen ze het goed, die twee grappenmakers. Dankzij de Bojangles bij ons aan boord gekomen en Rob herleeft zijn jeugd op weg naar Zuid-Frankrijk. We zijn er nu bijna, nog zo'n 15 mijl voor de boeg en we zoeven met 6,5 knoop richting Sal. Vannacht wat minder wind gehad, dus een ietwat tegenvallende dagafstand van 118 mijl, maar dat maken we nu ruimschoots goed. We hopen uiterlijk 17.00 (UTC) ons anker uit te gooien in de baai bij Palmeira. Daar is het dan een uur vroeger tov UTC. (dus 16.00 uur Kaap Verdiaanse tijd en 18.00 uur NL tijd) Eindelijk! zou je denken, maar zo voelt het nog niet. Best jammer dat we er zijn. Het gaat zo lekker, het leventje op ons kleine bootje bevalt goed zo midden in dat blauwe water. Ik kan de rust voor een middagdutje v...

Tja, eigenlijk niet zoveel te melden, het wordt bijna saai (niet voor ons, maar voor de lezer misschien ;-) We houden nog steeds hetzelfde ritme aan, vandaag is Valerie de hele dag aan het lezen en is vastberaden haar Harry Potter boek (deel 3) waar ze vanochtend in is begonnen, morgen voordat we er zijn uit te hebben. Rosalie heeft een filmkijkdag en Rob en ik lezen veel. Vissen is nog niet succesvol, waarschijnlijk hadden we gisteren net na zonsondergang beet, want de hele lijn is afgebroken. Die was waarschijnlijk toch iets te groot om binnen te halen. Wel zonde van het aas. Hopelijk vandaag wel beet aan het einde van de dag, want we hebben wel zin in Sushi (alles ligt er klaar voor, de nori vellen, de rijst en de kikoman sojasaus). De wind is iets minder geworden en is gedraaid van Oost naar Noord-Oost. We zeilen in 'melkmeisje' formatie en dat gaat heerlijk met zo'n 5 mijl gemiddeld per uur. Afgelopen etmaal hebben we 122 mijl afgelegd. Het gaat echt zo heerlij...

Ook vandaag weer een heerlijk relaxte dag. De wind is wel wat aan het afnemen dus onze snelheid loopt wat terug. Vandaag ook zittend in de kuip school gedaan met de meiden en dat ging best goed. Binnen is het in de ochtend vaak te warm dus zitten we lekker buiten. Verder heeft iedereen vandaag lekker zitten lezen. We hebben nog ongeveer 230 mijl te gaan en verwachten dan ook dat we op zondag aankomen op Sal. Het 'nieuwe' wachtschema bevalt ons goed, we krijg zo allebei voldoende slaap en om 10.00u is Rob dan ook weer wakker. Doordat de wind nog wat meer van achteren komt rolt de boot wel wat meer, wat met name stil liggen tijdens het slapen tot een uitdaging maakt. 17-11-2018 om 16.30 (UTC) Afgelegde afstand vanaf la Gomera: 530 mijl Geschatte ETA op Sal (Palmeira): als we met deze snelheid doorgaan zondagochtend Huidige positie: N20.12.040 W021.13.960 koers: 220 graden

Vanmiddag om 12:00 uur precies waren we halverwege La Gomera en Sal. 379 mijl achter ons en nog 379 mijl te gaan. Afgelopen etmaal hebben we 139 mijl gevaren, dus het gaat echt fenomenaal! De wind is (denken we) nog steeds tussen de 12 en 16 knopen. Misschien af en toe een vlaagje iets meer. Beide zeilen staan vol op en we lopen meestal rond de 6 knopen. Zeilen zoals, wat ons betreft, zeilen bedoeld is. Vandaag waren de golven iets onstuimiger, dus de boot rolt af en toe wat heen en weer. Eten gaat goed, tussen de middag tosti's gemaakt en vanavond ga ik een poging wagen om voor de meiden pannenkoeken te bakken. Enige waar we ons echt nog toe moeten zetten is schoolwerk, wel doen we in de ochtend Squla bordspel, wat ook erg leerzaam is voor de meiden (en voor ons). De wachten gaan goed, we hebben ze iets ingekort en gaan strenger stoppen na 3,5 uur. Betekent dat ik nu ergens voor 8 uur naar bed ga, Rob mij om 11.30 uur wakker maakt enzovoort. Tot ca. 10 uur loopt dat door. De ...

Vanmiddag om 13.00 uur hebben we weer precies 123 mijl afgelegd in 24 uur. Inmiddels is het half 5 en bijna 170 mijl op de teller. Het schiet lekker op. We hadden nog wat verder kunnen zijn, maar gisteravond kwam er ineens een vreemd getik bij de mast. Eerst wisten we niet wat het was, maar later is Rob in het donker toch naar het voordek gegaan en zag daar dat de pin die de giek op z'n plek houdt er bijna uit was. Het lukte niet om te fixen in de nacht, dus grootzeil naar beneden gedaan en de rest van de nacht op de fok gevaren. Prima nacht gehad, goed geslapen. Vanochtend is het Rob gelukt de pin weer vast te zetten en te borgen, dus vanaf 9.00 weer met volle zeilen op. Telkens met zo'n 6 knopen vooruit. En de golven vallen mee. Onze windmeter doet het helaas niet meer, dus we weten niet hoe hard het waait. Volgens de voorspellingen niet harder dan 16 knopen en dat is ook wat ons gevoel zegt, dat het steeds tussen de 12 en 15 knopen waait. Halve wind, af en toe iets schuin v...

Maandag 13 november zijn we om 13u vertrokken van Gomera. Na een trage start met gemiddeld een knoop of 3/4 uiteindelijk toch 123 mijl afgelegd in de eerste 24 uur. Rustige nacht achter de rug, waarin we gisteravond nog de motor even aan moesten, maar sinds ongeveer 1 uur staat er een mooie wind. Aan boord zijn we langzaam aan het inslingeren en krijgt het oversteek leven een plek: film kijken, muziek en cabaret luisteren, gezellig kletsen en eten, dat is het zo'n beetje. School is nog niet gelukt, maar wel heeft Conny met Valerie buiten het SQULA bordspel gedaan. Het is buiten half bewolkt en door de halve tot bakstag wind voelt het een beetje fris en hebben we buiten een vestje aan buiten. Geen leven om ons heen, alleen een zeilbootje ingehaald die zonder AIS nu schuin achter ons vaart. Onze huidige positie (15.15: N26.04.345 en W018.13.629)

Het is stil als ik dit blog schrijf, als afsluitende opdracht voor school schrijft Valerie in haar dagboek en Rosalie leest een boek. Stil, dat gebeurt niet vaak met de kinderen om ons heen. Het is heftig en intens om elke dag met z’n vieren te zijn. De stilte en rust die we ook hoopten te vinden is er maar op weinig momenten. Nu we ongeveer 100 dagen op pad zijn dringt dat besef tot ons door. Er is hier een andere werkelijkheid, hier op de Canarische eilanden begint ons echte vertrekkersbestaan. Althans, zo voelt dat. We zijn eindelijk gewend aan het leven onderweg. Een leven met pieken en dalen, zoals dat thuis ook is. Dus voor diegenen die jaloers zijn, ook hier bestaat het leven uit hard werken, zeurende kinderen, maar dat alles wordt omlijst door heel veel zonneschijn, veel nieuwe vrienden, sterrenhemels, zonsondergangen, mooie eilanden, witte stranden en palmbomen. Kortom: een heel mooi leven. Geen vakantie, maar een heel mooi leven! We kunnen echt genieten, maar dat is niet de ...

We zijn er bijna, met nog zo'n 25 mijl voor de boeg en de motor op volle toeren. We hopen voor het donker op Lanzarote aan te komen, maar of dat gaat lukken wordt nog spannend. Welke haven weten we nog niet, liefst Puerto del Carmen. We gaan contact opnemen met de haven zodra we in de buurt zijn om te checken of er plek is. Gisteren hebben geen blog kunnen plaatsen, omdat de hele dag zowel de SSB als de sateliettelefoon geen verbinding kreeg. Ik schrijf deze blogs nu namelijk als mail naar een speciaal mailadres en deze wordt dan automatisch geupload op ons blog. De internetverbinding komt tot stand via de SSB radio (gratis) of als dat niet lukt via de back-up, de sateliettelefoon. Ik kan alleen tekst versturen, geen plaatjes en ook eventuele reacties zien wij niet, omdat we via deze verbinding niet kunnen internetten, daarvoor is de verbinding te langzaam. Het duurt via de SSB al een paar minuten om alleen een tekstmailtje te versturen. Wat er aan de hand was gisteren met de ve...

Een lazy zaterdag op zee. De wind is weer aangetrokken en sinds gisteravond zeilen we weer. Melkmeisje, grootzeil over bakboord, voorzeil uitgeboomd over stuurboord. We zoeven met de golven mee in de goede richting. Safi gaan we voorbij varen, want het gaat lekker en gaan direct door naar Lanzarote. Het waait nu zo'n 18 knopen in de rug. Volgens de voorspellingen kan dat nog iets harder worden, maar de echte harde wind waait voor ons uit! De golven bruisen om ons heen en de kleur van het water is hard blauw, echt heel mooi. Veel leven zien we niet. Wat Jan van Genten en 1 keer zagen we een paar dolfijnen. Veel boten zijn er ook niet. We zijn alleen op het water, maar we voelen ons reuze prettig in ons kleine huisje met z'n viertjes op deze grote oceaan. We leven van maaltijd naar maaltijd. In de ochtend yoghurt met muesli, 's middags bak ik broodjes op en gisteravond was ik zo goed dat ik wraps heb gemaakt tot grote tevredenheid van de gehele bemanning. Ondanks de golvenmas...

We zijn gisteren geheel volgens plan 2 uur te laat vertrokken uit Portimao. Op zo'n vertrekdag is er altijd een hoop te doen en dat is altijd meer dan je denkt. Dus ipv 15.00 (Portugese tijd) vertrokken we 17.00. We konden prachtig zeilen tot ongeveer 4 uur vannacht. De zee was wel hobbelig, dus ik heb de vissen weer eens mogen voeren. Zolang ik lekker zit en niet veel doe gaat het goed, maar 's nachts naar binnen was niet zo fijn. Ook Rob was wat katterig en de meiden zijn vrij snel gaan slapen. Rosalie sliep al om 18.00 uur en Valerie een uur later. We hebben allemaal goed geslapen en vandaag was een rustige dag op zee met de motor aan. We verwachten dat de wind begin van de avond weer gaat aantrekken en we zeilend de nacht in kunnen. We zeilen nu richting Safi in Marokko, daar verwachten we morgen te zijn en dan zal volgens voorspelling de wind flink zijn toegenomen en de golven hoog (als gevolg van een flinke storm een paar dagen geleden verder op de oceaan). We zijn benieu...

Een praatje over het weer, daar houden wij Nederlanders wel van. Het weer is ook wel onderwerp van gesprek tijdens onze reis. We rekenen natuurlijk op 14 maanden zomer. Ex-vertrekkers vertelden ons dat we echt geen lange broeken mee hoefden te nemen, nou eentje dan misschien. We blijven echte Nederlanders en zeuren gewoon even lekker over het weer. Ook weer tijd voor een verse update. Dit weer willen we het wel elke dag! (Portimao, PT) Dekbeddenweer We beginnen in Frankrijk met 'lekker' Nederlands zomerweer. Windje, wolken, frisjes. Op zich prima hoor, want hierna gaat het toch alleen maar bloedheet worden. En alles beter dan de zomer van 2017 in Nederland! In zuid Bretagne verwachten we al wat meer warmte, maar daar is het zowaar nog frisser, zeker de nachten. En ja hoor, eenmaal in Spanje, in A Coruna, is het zomer. Bleek dat we daar geluk mee hadden, want volgens de locals regent het daar 40% van de tijd. Maar wij wanen ons al in de tropen, de dekbedden worden in de va...